LICET, LICET, LICENTIA

Апстракт

Во класичниот латински именката licentia lu има значењата „слобода,
дозвола, самоволие“, a глпголот licet значи „дозволеио е, слободно е, може“.
Предмет на аиализа на овој труд ce дваша најстари книжевни примери од
именката licentia кои ce среќаваат кај комедиографот ПлауШ. Анализата
покажува дека зиачењето на именката licentia βο играта со зборови во гиестата
сцена од чеШвртиот чин на комедијата „Јаже“ е сосемаразлично од тшшчиото
зиачење на оваа именка βο класичниот латински. Доколку не ce работи само за
пренесување на значењето „може“ од глаголот на именката, тогаш можеби
преку oeaa ulpa со зборови Плаут сведочи за еден поархаичен стадиум βο
семантичкиот развој на именката licentia, односно за етимолошката поврзаност
на шаголите licet, „дозволено е, слободно е, може“, и Нсео, „на продажба сум,
ередам, имам цена“.