Feminine forms of professions, functions, academic degrees and titles in press obituaries (based on selected issues of “Gazeta Wyborcza”).

Main Article Content

Tadeusz Lewaszkiewicz

Abstract

For a few decades, the proponents of feminine forms of names of professions, functions, academic titles and degrees have grown in numbers, but their adversaries still usually have the upper hand. The latter believe that feminine forms such as profesorka, rektorka, dziekanka, doktorka, dyrektorka, ministerka are less prestigious, because they are not common in everyday speech and sound strange, even ridiculous. The article presents data from 54 obituaries of deceased women, as follows: 1. obituaries with generic forms identical to masculine forms that double as feminine (20, or 37.3% of selected obituaries); 2. obituaries with solely feminine forms (2, or 3,7%); 3. obituaries with an equal number of feminine forms and generic forms identical to masculine forms that double as feminine (4, or 7,4%); 4. obituaries with more feminine forms than generic forms identical to masculine forms, that double as feminine (7, or 12,8%); 5. obituaries with more generic forms identical to masculine forms that double as feminine than feminine forms (21, or 38,8%). The obituaries are largely dominated by generic forms identical to masculine forms that double as feminine. This fact is symptomatic of conservatism in language, which has been for the most part successfully stamped out by the Czechs and Germans, nations that favour practical solutions and pursue a democratic language policy.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

How to Cite
Lewaszkiewicz, Tadeusz. 2024. “Feminine Forms of Professions, Functions, Academic Degrees and Titles in Press Obituaries (based on Selected Issues of ‘Gazeta Wyborcza’).”. Slavic Studies 23 (1), 53-68. https://doi.org/10.37834/SS23231053l.
Section
Лингвистика

References

Breza, E. 2013. „Wola Pani Minister nie stworzy formy ministra w polszczyźnie”. Mówię, więc jestem. Rozmowy o współczesnej polszczyźnie 4 (red. M. Milewskiej-Stawiany i E. Rogowskiej-Cybulskiej). Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 70-73.
Dembska, K. 2012. Tendencje rozwojowe polskich i rosyjskich nazw zawodowych kobiet na tle języka czeskiego. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Duda, H. 1999. „Kilka uwag o językoznawstwie normatywnym (z powodu archeolożek, socjolożek i teolożek)”, Poradnik Językowy 8-9, 115-121.
Klemensiewicz, Z., Lehr-Spławiński, T., Urbańczyk, S. 1965. Gramatyka
historyczna języka polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. (GHJP)
Hołojda-Mikulska, K. 2016. „Dyskusja o feminatywach na łamach „Języka Polskiego” w latach 1945-1989”, Język Polski XCVI/2. 89-97.
Karwatowska, M., Szpyra-Kozłowska, J. 2005. Lingwistyka płci. Ona i on w języku polskim. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Kreja, B. 1964. „Słowotwórstwo nazw żeńskich we współczesnym języku polskim (wybrane zagadnienia)”, Język Polski 3. 129-140.
Łaziński, M. 2006. O panach i paniach. Polskie rzeczowniki tytularne i ich asymetria rodzajowo-płciowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Łaziński, M. 2019. „Pani końcówka”, Polityka 46. 31-33.
Małocha-Krupa, A. (red.). 2015. Słownik nazw żeńskich polszczyzny. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Małocha-Krupa, A. 2018. Feminatywum w uwikłaniach językowo-kulturowych. Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe.
Niepytalska-Osiecka, A. 2019. „Feminizm, feministka i feminista w dyskursie pragmatycznym i etycznym na przykładzie wybranych tekstów feministycznych i portali konserwatywnych”, Język Polski XCIX/2. 5-21.
Nitsch, K. 1951. „Uwagi o nazwiskach kobiet zamężnych i panien”, Język Polski XXXI/1. 62-68.
Pawłowski, E. 1951. „Baran mówi o Kowal. O tworzeniu i odmianie nazwisk i tytułów żeńskich”, Język Polski XXXI/1. 49-62.
Satoła-Staśkowiak, J. Sosnowski, W. 2019. „O problematyce kobiecej na płaszczyźnie językowej w kontekście zagadnienia równych szans w Polsce, Rosji i Bułgarii”, Socjolingwistyka XXXIII. 127-147.
Stanowisko 2019 – Stanowisko Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN w sprawie żeńskich form nazw zawodów i tytułów (25 XI 2019 r.).
Szpyra-Kozłowska, J. 2019. „Premiera, premierka czy pani premier? Nowe
nazwy żeńskie i ograniczenia w ich tworzeniu w świetle badania ankietowego”, Język Polski XCIX/2. 22-40.
Szpyra-Kozłowska, J. 2021. Nianiek, ministra i japonki. Eseje o języku i płci, Kraków: Universitas.
Woźniak, E. 2014. „Język a emancypacja, feminizm, gender”, Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego LX. 295-312.