КОНЦЕПТОТ НА ОТПОРНОСТ ВО СОВРЕМЕНАТА БЕЗБЕДНОСНА СРЕДИНА

Abstract

Во последниве години, отпорноста се појави како централен концепт во
националните и меѓународните безбедносни дискурси, кој е истакнат во стратешките рамки и политичките документи низ различни сектори.

Овој труд ќе анализира како отпорноста игра значајна дискурзивна улога во областа на националната и меѓународната безбедност. Анализата силно сугерира дека отпорноста стана нов звучен збор на националната безбедност. „Отпорноста“ e неопходна способност на критичниот ентитет да спречи, заштити, реагира, да се спротивстави, ублажи, апсорбира, приспособува и закрепнува од инцидент. Ова е потврдено со позиционирањето на отпорноста како основен концепт во многу клучни стратешки документи. Во согласност со неговата широка применливост, терминот доминираше во безбедносниот дискурс на стратешко ниво.
Трудот се залага за поинтегрирано и операционализирано разбирање на отпорноста – она што ја усогласува институционалната подготвеност, зајакнувањето на заедницата и стратешкото предвидување во решавањето на сложената безбедносна средина на 21 век.