СОЦИЈАЛНА ИНКЛУЗИЈА НА ДЕЦАТА СО ИНТЕЛЕКТУАЛНА ПОПРЕЧЕНОСТ И ДЕЦАТА СО ЦЕРЕБРАЛНА ПАРАЛИЗА

Abstract

Интегритетот на личноста на човекот е основа на неговиот опютествен статус, па поради тоа без обsир на развиеноста на опютеството, поединецот води перманентяа битка за пегова афирмација и егзистенција. Битката на социјализација, процес на интеракција во која новиот член во опютествената заедница усвојува знаеіьа, веютини, навики, норми, вредности и други сознанија што се неопходни за успеівно интегрираіье во опютествената rpyпa яли во поівироката заедница е многу потеівка и подолготрајна за лицата со разлияен степен и вид на инвалидност.

Целта ва натето истражуваюе 6eme да се утврдат взаемните односи во семејството како и во средината, со врсниците, наставниците и некои лични особини како: дружепубивост, доминантност и юубопитност на децата со интелектуална попреченост и децата со церебрална парализа. Применувајkи ги каузалниот и методот на дескриптивна анализа,   техниката   на тествраюе и тестот на Рене Жил за испитуваюе на социјални и семејни одвоси, 6ea собрани податоците од примерок составен од 12 деца со церебрална парализа на возраст од 5 до 20 години и 28 деца

со лесна интелекутална попреиеност на возраст од 7 до 20 годиии. Податоците 6ea табелирани и статистички обработени со примета на хи- квадрат тестот.

Анализата на резултатите посочи дека двете групи на испитаници на помала возраст се повеке приврзани за мајката, но во подоцнежниот период преовладува поврзаноста на момчиюата со таткото и копираюето како модел, од останатиге групи се забележува поголема приврзаност кон наставникот. Разлика помегу грузите се забележува во дистанцираноста и адекватното социјално однесуваюе, кај момчитата со интелектуална попреченост и девојчипата со церебрална парализа се забележува поголема дистанцираност и адекватно социјално однесувате.

Можеме да заклучиме дека двете групи не се приспособени во целост кон луfето и средината која ги опкружува.