ФИКЦИОНАЛНИОТ НАСПРЕМА ИСТОРИСКИОТ КРАЛЕ МАРКО ВО ИЗБОР БАЛКАНСКИ ЕПСКИ ПЕСНИ
Povzetek
Истражувачкиот труд за своја основа ја има категоријата на епскиот јунак, согледана во избор балкански епски песни посветени на Крале Марко. Целта е да се укаже на различните книжевни контексти во кои се среќава епската репрезентација на историскиот Марко и да се направи обид да се појасни причината за варијантноста на ист мотив на типизираниот лик на Крале Марко во избор српски, хрватски, бугарски и македонски епски песни. Истражувањето ја ползува категоријата на епскиот Марко како типизиран епски јунак, за да дојде до сознанија за популарноста и за распространетоста на неговата појава кај различните балкански народи, а дискурсот се движи главно меѓу половите на книжевното и историското, на фактичкото и фикциското, во обидот за давање што поконкретни одговори на разгледуваните дилеми.
Prenosi
Literatura
Банашевић, Никола. 1935. Циклус Марка Кралевића и одијеци францускоталијанске витешке књижевности, Скопље.
Верковиќ, Стефан И. 1985a. Фолклорни и етнографски материјали. Книга
петта. Ред. Кирил Пенушлиски, Скопје.
_________. 1985б. Македонски народни умотворби-Јуначки и трпезариски
песни. Kнига трета. Ред. Кирил Пенушлиски, Скопје.
Германов, Андреј (ред.). 1982. Крали Марко. Бьлгарски юнашки епос в
тридесет и три песни, Софија.
Деретић, Јован. 1995. Загонетка Марка Краљевића – О природи историчности
у српској народној епици, Београд.
Димитровски, Тодор. (прев.). 2002. Слово за походот Игорев, Скопје
Иванова, Радост. 1992. Епос-обред-мит, София.
Лотман, Јуриј. 2005. Структурата на уметничкиот текст, прев. Ефтим
Манев, Скопје.
Мелетински, Елеазар М. 2002. Поетика на митот, Скопје.
Миладинов, Димитар и Миладинов Костантин. 1962. Зборник 1861 – 1961,
Скопје.
Муртезани, Изаим. 2006. Митски елементи во албанскиот јуначки епос и
балада, Скопје.
Органџиева, Цветанка. 1972. Осврт врз изучувањата на настанувањето и
развитокот на јужнословенската епика до 1920 година, Скопје.
Пенушлиски, Кирил. 1979. Дијалог за Марко Крале, Скопје.
_________. 1988. Одбрани фолклорни трудови. Книга три, Скопје.
_________. 2005. Марко Крале и Болен Дојчин, Скопје.
Петровски, Блаже. 1992. Трансформирањето, распаѓањето и современата
состојба на македонскиот јуначки епос, Скопје.
Ристовски, Блаже. 1997. Крсте Мисирков за историскиот и фолклорниот лик
на Крале Марко. XXIII Научна дискусија на XXI Меѓународен симпозиум за
македонски јазик, Скопје.
Романска, Цветана. 1971. Български юнашки епос. Сборник за народни
умотворения и народопис, София.
Саздов, Томе. 1986. Фолклористички студии, Скопје.
Симитчиев, Коле. 1981. Марко Крале во македонската народна епика (во споредба со српски и бугарски мотиви), Скопје.
Стојановиќ-Лафазановска, Лидија. 2009. Херои-антихерои. Во Kulavkova, K.
(ed.) Interpretations: ERPH, Black Arab as a Figure of Memory. Vol. 3, Skopje.
Ќулавкова, Катица. 1997. Тетратки, Скопје.
Шапкарев, Кузман А. 1976. Избрани дела. Tом први. Прир. Томе Саздов. Скопје.
Латинични изданија:
Bakhtin, Mikhail. 1981. The dialogic imagination, Austin.
Campbell, Joseph. 1960. The masks of god: Primitive mythology, vol. 1, London.
_________. 1968. The masks of god: Creative mythology, vol. 4, London.
_________. 1993 [1969]. The hero with a thousand faces, London.
Čubelić, Tvrdko. 1970. Epske narodne pjesme, Zagreb.
Dumézil, Georges. 1970. The destiny of the warrior, Chicago.
Greenfield, Stanley. B. (trans.) 1982. A readable Beowulf: the old English epic
newly translated. Introduction by Alain Renoir, Carbondale and Edwardsville.
Hainsworth, Ј. B. & Hatto, Arthur Thomas (eds.) 1989. Traditions of heroic and
epic poetry: characteristics and techniques, London.
Huizinga, Johan. 1992. Homo Ludens: o podrijetlu culture u igri, Zagreb.
Kulavkova, Katica. 2009 (ed.) An arabesque for the Black Arab, Bolen Dojcin and
White Angelina. A preface to: Interpretations, Black Arab as a figure of memory,
Skopje.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.
