TOPOS THEATRUM MUNDI U ROMANIMA IVE BREŠANA
Апстракт
The theatrum mundi topos, i.e. seeing the world as a stage, and an individual as an actor on that stage derives from Plato. The Latin metaphor of theatrum mundi, established in the Middle Ages, has constantly been enriched with new meanings. The paper deals with the use of the theatrum mundi topos in Ivo Bresan's novels, Birds of Heaven (1990) and The Confessions of a Characterless Man (1996). The protagonists of both novels see the world as a stage on which, according to their needs and when forced by their instinct for survival, they take different life roles. Bresan explicitly calls his protagonists actors, for whom the whole world is merely a stage. The theatrum mundi topos is powerfully present in both novels, ranging from understanding of the scholar John of Salisbury, through the baroque understanding of topos to the topos in symbolical works and impossibility of determining identity in permanently changing world, following Pirandello. Due to the use of meaningfully rich topos theatrum mundi, Bresan's novels become semantically more complex and require an experienced reader.
Downloads
Референци
Madison. Wisconsin: University of Wisconsin Press
Brešan. Ivo. 1996. Ispovijedi nekarakternog čovjeka. Zagreb: Znanje
Brešan. Ivo. Ptice nebeske. 1990. Zagreb: Znanje
Brkić. Mirna. 2008. Pikarski roman - od kanonizacije do transformacije u
18. st. Mostariensia. Mostar. 127-123
Brkić, Mirna. 2006. Ptice nebeske - pikarski roman Ive Brešana. Riječ. 12.
Rijeka. 87-101
Čale. Frano. 1995. Pirandello kao dramatičar i njegovi odjeci u Hrvata.
Predgovor drami Šest osoba traži autora. Zagreb: ABC naklada
Guillén. Claudio. 1982. Književnost kao sistem. Preveo Tihomir Vučković.
Beograd: Nolit
Hall. James. 1998. Rječnik tema i simbola u umjetnosti. Preveo M. Grčić.
Zagreb: Školska knjiga
Lozica. Ivan. 1997. Hrvatski karnevali. Zagreb: Golden marketing
Nemec. Krešimir. 2003. Povijest hrvatskog romana od 1945. do 2000.
Zagreb: Školska knjiga
Schwanitz. Dietrich. 2000. Teorija sistema i književnosti. Zagreb: Naklada
MD
Shakespeare. William. 1951. Kako vam se sviđa. Zagreb: Matica hrvatska
Tunjić. Andrija. 2001. Razgovori u Hrvatskoj. Zagreb: AGM
Visković. Velimir. 2000. Brešanovo dvadeseto stoljeće. U knjizi: Umijeće
pripovijedanja. Ogledi o hrvatskoj prozi. Zagreb: Znanje
Žmegač. Viktor. 1986. Krležini europski obzori. Zagreb: Znanje
Lever. Maurice. 1986. Povijest dvorskih luda. Prevela Gordana V. Popović.
Zagreb: Grafički zavod Hrvatske
Lukács. Georg. 1968. Teorija romana. Preveo Kasim Prohić. Sarajevo:
Veselin Masleša.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
