ФИЛАРХ, ПОЛИБИЈ И РАЗВОЈОТ НА ХЕЛЕНИСТИЧКАТА ИСТОРИОГРАФИЈА ВО III ВЕК ПР. Н. Е.
Апстракт
Темата на трудот е развојот на историографијата во раниот хеленистички период, со кус осврт врз проблемот на таканаречената трагичка историја и влијанието на реториката и философијата врз историографите од III век п.н.е. Првиот проблем што не смее да се потцени е фрагментарната состојба на делата од овој период, што нѐ спречува да оформиме целосна и завршна оценка за значењето на овие дела. Што се однесува до прашањето за трагичката историја како посебен жанр во античката историографија, во овој труд се застапува теоријата дека таа никогаш и не постоела. Од друга страна, иако не се одрекува фактот дека реторските и стилистичките размисли, генерално имале поголемо значење, се предупредува дека тоа не значи дека овие дела треба a priori да се отфрлат како инфериорни; односно дека историографите не биле заинтересирани за вистинитоста на настаните што ги опишувале. Во вториот дел, вниманието е свртено кон критиките на Полибиј на сметка на делото на Филарх; при што се утврдува дека иако нападите на Полибиј повеќе се мотивирни од неговата политичка наклонетост одошто од методолошките критериуми, и не секогаш се сосема точни, неговата оценка, односно осуда на Филарх се чини прифатлива. Тоа што можеби е поважно, е дека оваа полемичка дигресија јасно ги посочува и недостатоците на самиот Полибиј, чие дело и толкувања пречесто се прифаќаат без подетална анализа
Downloads
Референци
Conquest (sources in translation)², Cambridge University Press, Cambridge.
Bearzot, Cinzia.2005. „Polybio e Teopompo: osservazioni di metodo e giudizio
morale“, in G. Schepens & J. Bollansée (edd.), The shadow of Polybius,
intertextuality as a research tool in Greek Historiography, Peeters Publishers,
Leuven-Paris-Dudley, 2005.
Bosworth, A. B.1996. „The historical setting of Megasthenes’ Indica“, CPh 91: 113-
27.
Bruce, I. A. F.1970. „Theopompus and Classical Greek Historiography“, History &
Theory 9.1:86-109.
Brunt, Peter. A.1980. „On Historical Fragments and Epitomes“, CQ (n.s.) 30.2: 477-
494. 1983. Studies in greek history and thought, Oxford University Press,
Oxford.
Bury, John. B.1909. The Ancient Greek Historians, MacMillan & Co., London.
Connor,W. R.1985. „Historical writing in the fourth century B.C. and in the
Hellenistic Period“, in P. E. Easterling & B. M. W. Knox (edd.), The Cambridge
history of classical literature, vol.1 (Greek literature), Cambridge University
Press, Cambridge, 1985:458-71.
Cornford, Francis. M.1907. Thucydides mythistoricus, Edward Arnold, London.
Dillery,John.1999. „The First Egyptian Narrative History: Manetho and Greek
Historiography“, ZPE 127: 93-116.
Drews, Robert.1963. „Ephorus and History Written κατὰ γένος“, AJPh 84.3: 244-
255.
1976. „Ephorus’ κατὰ γένος History Revisited“, Hermes 104.4: 497-8.
Erskine, Andrew.2005. „Approaching the Hellenistic World“, in A. Erskine (ed.),
Blackwell Companion to the Hellenistic World, Wiley-Blackwell, MaldenOxford-Victoria, 2005:1-15.
Flower, Michael. A.1997. Theopompus of Chios: history and rhetoric in the fourth
century BC, Oxford University Press, Oxford.
Fornara, Charles. W.1983. The Nature of History in Ancient Greece and Rome,
University of California Press, Berkeley-Los Angeles-London.
Freeman, Edward. A.1893. History of federal government in Greece and Italy² (ed.
J. B. Bury), MacMillan & Co., London-New York.
Gmirkin, Rusell. E.2006. Berossus and Genesis, Manetho and Exodus: Hellenistic
Histories and the Date of the Pentateuch, Continuum, New York-London.
Gray, Vivienne.1987. „Mimesis in Greek Historical Theory“, AJPh 108.3:467-486.
Hadas, Moses.1959. Hellenistic culture. Fusion and Diffusion, Columbia University
Press New York.
Haegemans, Karen. & Kosmetatou, Elizabeth.2005. „Aratus and the Achaean
Background of Polybius“, in G. Schepens & J. Bollansée (edd.), The shadow of
Polybius, intertextuality as a research tool in Greek Historiography, Peeters
Publishers, Leuven-Paris-Dudley, 200:123-39.
Hornblower, Simon.1994. „Introduction: Summary of the Papers; The Story of
Greek Historiography; Intertextuality and the Greek Historians“, in S.
Hornblower (ed.), Greek Historiography, Oxford University Press, Oxford:1-72.
Inglis, David. & Robertson, Roland.2005. „The Ecumenical Analytic.
'Globalization', Reflexivity and the Revolution in Greek Historiography“,
European Journal of Social Theory, 8.2:99-122.
Isager, Signe.1998. „The Pride of Halikarnassos. Editio princeps of an inscription
from Salmakis“, ZPE 123:1-23.
Кар, Едвард. Х.2001. Што е историјата, Слово, Скопје.
Lateiner, Donald.1977. „Heralds and Corpses in Thucydides“, The Classical World
71.2:97-106.
Lenfant, Dominique.1999. „Peut-on se fier aux ‘fragments’ d’historiens? L’example
des citations d’Hérodote“, Ktema 24:103-21.
Lloyd, Geoffrey. E. R.1987. The Revolutions of Wisdom, University of California
Press, Berkeley-Los Angeles-London.
Lloyd-Jones, Hugh.1999. „The Pride of Halicarnassus (ZPE 124 [1999] 1-14):
Corrigenda and Addenda“, ZPE 127:63-65.
Macauly, Thomas. B.1973. „History and Literature“ in F. Stern (ed.), The Varieties
of History, Random House, New York:71-89.
Marincola, John.1997. Authority and Tradition in Ancient Historiography,
Cambridge University Press, Cambridge.
2001. Greek Historians, Cambridge University Press, Cambridge.
2007. „Universal History from Ephorus to Diodorus“, in J. Marincola
(ed.), Blackwell Companion to Greek and Roman Historiography, 2 vols., John
Wiley & Sons, Malden-Oxford-Victoria, 2007:171-9.
Momigliano, Arnaldo.1971. The Development of Greek Biography, Harvard
University Press, Cambridge.
1978. „Greek Historiography“, History & Theory 17.1:1-28.
1987. On Pagans, Jews, and Christians, Wesleyan University
Press, Chicago.
Niese, Benedikt.1899. Geschichte der griechischen und makedonischen staaten seit
der schlacht bei Chaeronea, t.2 (281-188), Friedrich Andreas Perthes, Gotha.
Oliver, Graham. J.2006. „History and Rhetoric“, in G. R. Bugh (ed.), The
Cambridge Companion to the Hellenistic World, Cambridge University Press,
Cambridge, 2006:113-135.
Pearson, Lionel.1943. „Lost Greek Historians Judged by Their Fragments“, G&R
12.35/6:43-56.
Pedech, Paul.1964. La méthode historique de Polybe, Société d'édition "Les Belles
Lettres," Paris.
Pownal, Frances.2004. Lessons from the Past. The Moral Use of History in FourthCentury Prose, University of Michigan Press, Michigan.
Press, Gerald. A.1982. The development of the idea of history in antiquity, McGillQueen's Press, Kingston-Montreal.
Pretzler, Maria.2004. „Turning Travel into Text. Pausanias at Work“, G&R (s.s.)
51.2:199-216.
Reino, Antonio. L. C.2005. „Los claroscuros del Éforo de Polybio“, in G. Schepens
& J. Bollansée (edd.), The shadow of Polybius, intertextuality as a research tool
in Greek Historiography, Peeters Publishers, Leuven-Paris-Dudley, 2005:19-54.
Rhodes, P. J.2010. „The Literary & Epigraphic Evidence to the Roman Conquest “
in J. Roisman & I. Worthington (edd.), Blackwell Companion to Ancient
Macedonia, John Wiley & Sons, Malden-Oxford-Chichester, 2010:23-40.
Shepen,. Guido.2005. „Polybius on Phylarchus’ “Tragic” Historiography“, in G.
Schepens & J. Bollansée (edd.), The shadow of Polybius, intertextuality as a
research tool in Greek Historiography, Peeters Publishers, Leuven-ParisDudley, 2005:141-64.
Shiple,. Graham.2000. The Greek World after Alexander 323-30 BC, Routledge,
London-New York.
Strasburger, Hermann.1975. Die Wesensbestimmung der Geschichte durch die
griechische Geschichtsschreibung³, F. Steiner, Wiesbaden.
Tarn, William. W.1913. Antigonos Gonatas, Clarendon Press, Oxford.
Tarn, W. W. & Griffith, G. T.1952. Hellenistic Civilisation³, Taylor & Francis,
London.
Ullman, B. L.1942. „History and Tragedy“, TAPA 73:25-53.
von Fritz, Kurt.1941. „The Historian Theopompos“, The American Historical
Review 46.4:765-787.
Walban,. Frank. W.1933. Aratos of Sicyon, Cambridge University Press, Cambridge,
1933.
1938. „ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΡΑΓΩΙΔΟΥΜΕΝΟΣ. A Polybian Experiment“, JHS
58.1:55-68.
1957. A Historical Commentary on Polybius, v.1 (books I-VI), Oxford
University Press, Oxford.
1960. „History and Tragedy“, Historia 9.2:216-234.
1962. „Polemic in Polybius“, JRS 52.1/2:1-12.
1967. A Historical Commentary on Polybius, v.2 (books VII-XVIII), Oxford
University Press, Oxford.
1972. Polybius, University of California Press, Berkeley-Los AngelesLondon.
1973. „Review Essay“, History & Theory 12.2:230-240.
1979. A Historical Commentary on Polybius, v.3 (books XIX-XL), Oxford
University Press, Oxford.
1981. The Hellenistic World, Fontana, Glasgow.
1984. „Sources for the period“ in F. W. Walbank, A. E. Astin, M. W.
Frederiksen & R. M. Ogilvie (edd.), The Cambridge Ancient History², vol. VII.1.
(The Hellenistic World), Cambridge University Press, Cambridge, 1984:1-22.
1990. „Profit or Amusement: some thoughts on the motives of Hellenistic
historians“, in H. Verdin, G. Schepens & E. De Keyser (edd.), Purposes of
History: Studies in Greek Historiography from 4th to the 2nd Centuries B.C.,
Orientaliste, Leuven:235-66.
2002. „Polybian studies, c.1975-2000“, in F. W. Walbank, Polybius, Rome
and the Hellenistic World, essays and reflections, Cambridge:1-27.
2005. „The two-way shadow: Polybius among the fragments“, in G. Schepens
& J. Bollansée (edd.), The shadow of Polybius, intertextuality as a research tool
in Greek Historiography, Peeters Publishers, Leuven-Paris-Dudley, 2005:1-18.
Woodman, A. J.1988. Rhetoric in classical historiography, Taylor & Francis,
London-New York.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
