КРЧМА У ПЛАНИНИ. КРЧМА/МЕХАНА КАО ДЕО ЕПСКОГ ПРОСТОРА
Апстракт
Од културног стандарда куће (људска грађевина, станиште за живе, чврсто, непокретно, сигурно, с одговарајућом унутрашњом структуром) усмена епика прави орави отклоне атипичном атрибуцијом (кућа мрачна = гроб; кућа проклета = тамница; кућа вечна = вешала; кућа необична = тамница; кућа божја = црква и сл.). Иако се нигде у анализираном корпусу (око 1500 епских песама) не назива „кућом“, крчма/механа део је истог просторног система и жанровски се кодира по истој логици: то јесте људскаграђевина, али подигнута у гори/планини; припада људима, али је њена власница, ексклузивно у усменој епици – жена (крчмарица); јесте људско станиште, али привремено. Она је, уз то, двоструко кодирана – може се наћи и у гори и у граду и у оба случаја представља место просторног дисконтинуитета, односно „слабу тачку“ у простору: улаз у царство мртвих (кад је у гори) или тачку продора демонског света у заштићени свет јунака (град/двор/кулу).
Downloads
Референци
славян. Ленинград: Наука.
Делић, Лидија. 2013. Провре вода мутна и крвава: епска атрибуција воде.
Aquatica: књижевност, култура. Уредници Мирјана Детелић и Лидија
Делић. Београд: Балканолошки институт САНУ. 231–246.
Детелић, Мирјана. 1992. Митски простор и епика. Београд: САНУ.
Детелић, Мирјана. 2008. Формулативност и усмена епска формула: атрибути
„бело“ и „јуначко“ у српској десетерачкој епици. Српско усмено
стваралаштво: зборник радова. Уредници Ненад Љубинковић и Снежана
Самарџија. Београд: Институт за књижевност и уметност. 119–145.
Детелић, Мирјана. 2009. Слика града у наративном контексту народне бајке.
Моћ књижевности. In Memoriam Ана Радин. Београд: Балканолошки
институт САНУ. 71–83.
Детелић, Мирјана. 2013. Епски бунари. Aquatica: књижевност, култура.
Уредници Мирјана Детелић и Лидија Делић. Београд: Балканолошки
институт САНУ. 213–229.
Детелић, Мирјана и Лидија Делић. 2014. Вечна кућа у усменој епици.
Промишљања традиције. Фолклорна и литерарна истраживања.
Уредници Бошко Сувајџић и Бранко Златковић. Београд: Институт за
књижевност и уметност. 105–126.
Лома, Александар. 2002. Пракосово. Словенски и индоевропски корени српске
епике. Београд: Балканолошки институт САНУ, Крагујевац: Центар за
научна истраживања САНУ и Универзитета у Крагујевцу.
Милошевић-Ђорђевић, Нада. 1971. Заједничка тематско-сижејна основа
српскохрватских неисторијских епских песама и прозне традиције.
Београд: Филолошки факултет београдског универзитета.
Палавестра, Влајко. 2003. Хисторијска усмена предања из Босне и
Херцеговине. Приредио Мирослав Нишкановић. Београд: Српски
генеалошки центар.
Antović, Mihailo. 2009. Musical metaphor in Serbian and Romani children: An
empirical study. Metaphor and Symbol 24/3. 184–202.
Antović, Mihailo, Austin Bennett i Mark Turner. 2013. Running in Circles or
Moving along Lines: Conceptualization of Musical Elements in Sighted and
Blind Children. Musicae Scientiae 2013. Forthcoming
Detelić, Mirjana i Lidija Delić. 2013. Semantics of Formulae WHITE TOWER and
WHITE HALL in Oral Epics. Presentation on the conference Oral Poetics and
Cognitive Science. Freiburg, January 24–26, 2013. In press.
Detelić, Mirjana i Marija Ilić. 2006. Beli grad: poreklo epske formule i slovenskog
toponima. Beograd: Balkanološki institiut SANU.
Johnson, Mark. 2007. As Time Goes By. Yearbook of Comparative and General
Literature 53. 5–19.
Kasirer, Ernst. 1985a. Filozofija simboličkih oblika. Drugi deo: Mitsko mišljenje.
Рrevela Olga Kostrešević. Novi Sad: Dnevnik – Književna zajednica Novog
Sada.
Kasirer, Ernst. 1985b. Filozofija simboličkih oblika. Treći deo: Fenomenologija
saznanja. Prevela Olga Kostrešević. Novi Sad: Dnevnik – Književna zajednica
Novog Sada.
Lakoff, George i Mark Johnson. 1999. Philosophy in the Flash. The Embodied Mind
and Its Challenge to Western Thought. New York: Basic books.
Lord, Albert B. 1990. Pevač priča 1. Teorija. Prevela sa engleskog Slobodanka
Glišić. Beograd: Idea.
Nazečić, Salko. 1959. Iz naše narodne epike. I dio. Hajdučke borbe oko Dubrovnika
i naša narodna pjesma (prilog proučavanju postanka i razvoja naše narodne
epike). Sarajevo: Svjetlost.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
