Збороредот во простата реченица: инверзија на субјектот и предикатот
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
Апстракт
Во овој труд се разгледува феноменот инверзија на субјектот во македонскиот јазик како пример за збороред што зависи од прагматичкото значење на реченицата. Дискусијата претставува анализа на заемната интеракција на повеќе фактори на семантичко, синтаксичко и дискурсно ниво, кои резултираат со појава на постглаголски субјекти со неакузативни глаголи на реченично и на дискурсно ниво. Користејќи примери од јазичен примерок од повеќе видови пишани извори (книжевни, академски и популарни текстови), авторите посочуваат дека инверзијата на субјектот и предикатот се јавува кај конструкции што се презентациски или реченици-случки, кои воведуваат нов партиципант или нова случка во текстот. Резултатите од анализата ја потврдуваат основната хипотеза дека e инверзијата резултат на заемната интеракција на прагматичките функции на реченично и на текстуално ниво. Маркираната информациска структура повлекува инверзија доколку исполнува кохезивна функција во текстот. Во книжевните текстови, инверзијата има дополнителна прагматичка функција, така што му припишува тематски статус на субјектниот референт и предизвикува ефект на очевидност при опишувањето на ситуацијата.
Downloads
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
Copyright © 2014 Blaže Koneski Faculty of Philology, Skopje
Journal of Contemporary Philology (JCP)
Современа филологија
Референци
Бужаровска, E. и Митковска, Л. (2018). Реализација на анафорскиот субјект во македонскиот јазик. Современа филологија, 1(2): 29–50.
Митковска, Л. (2011). Македонските се-конструкции и нивните еквиваленти во англискиот јазик. Скопје: Македонска реч.
Падучева, Е. В. (2016). Коммуникативная структура и линейно-акцентные преобрзавания предложения. Архитектура клаузы в параметричеких моделях. А. В. Циммерлинг, Е. А. Лютикова (ур.). Москва: Издательский Дом ЯСК.
Савицка, И. и Спасов, Љ. (1997). Фонологија на современиот македонски стандарден јазик. Скопје: Детска радост.
Bentley, D., Ciconte, F. M. and Cruschina S. (2015). Locatives in Romance dialects of Italy. Oxford: Oxford University Press.
Biber, D., Johansson, S., Leech, G., Conrad, S. and Finegan, E. (1999). Longman grammar of spoken and written English. London: Longman.
Birner, B. J. (1996). The discourse function of inversion in English. New York/London: Garland.
Bresnan, J. (1994). Locative inversion and the architecture of universal grammar. Language, 70: 72–131.
Chafe, W. L. (1987). Cognitive constraints on information flow. In R. S. Tomlin (ed.). Coherence and grounding in discourse, 21–52. Amsterdam: John Benjamins.
Comrie, B. (1989). Language universals and language typology. Oxford: Blackwell.
Doergeloh, H. (1997). Inversion in modern English: Form and function. Amsterdam: Benjamins.
Downing, A. and Locke, P. (2006). English grammar: A university course. New York: Routledge.
Givón, T. (1983). Topic continuity and word-order pragmatics in Ute. In T. Givón (ed.). Topic continuity in discourse, 145–195. Amsterdam: John Benjamins.
Givón, T. (2001). Syntax: An Introduction, Vol 2. Amsterdam: John Benjamins.
Goldberg, A. D. (2005). Constructions at work: The nature of generalization in language. Oxford: Oxford University Press.
Gundel, J. K., Hedberg, N. and Zacharski, R. (1993). Cognitive status and the form of referring expressions in discourse. Language, 2: 274–307.
Kreyer, W. (2004). Inversion in modern written English: Syntactic complexity, information status and creative writer. Doctoral dissertation. University of Bonn.
Lambrecht, K. (1994). Information structure and sentence form: Topic, focus, and the mental representation of discourse referents. Cambridge: Cambridge University Press.
Levin, B. and Rappaport Hovav, M. (1995). Unaccusativity. Cambridge, MA: MIT Press.
Mendikoetxea, A. (2006). Unergatives that become unnacussatives in English locative inversion structures: A lexical-syntactic approach. In C. Copy and L. Gournay (eds.). Points de Vue sur l’Inversion. Cahiers de recherché en Grammaire Anglais l’Enonciation, Tome 9, 133–155. Paris: Editions Orphys.
Rutherford, W. E. (1989) Interlanguage and pragmatic word order. In S. M. Gass and J. Schachter (eds.). Linguistic perspectives in second language acquisition, 163–182. Cambridge: Cambridge University Press.
Perlmutter, D. M. (1978). Impersonal passives and the unaccusative hypothesis. Annual Meeting of the Berkeley Linguistics Society, 34: 157–187.
Prado Alonso, C. (2007). Inversion in written and spoken contemporary English. Doctoral dissertation. University of Santiago de Compostela.
Prince, E. F. (1992). Subjects, definiteness, and information-status. In W. C. Mann and S. A. Thompson (eds.). Discourse description: Diverse linguistic analyses of a fund-raising text, 295–325. Amsterdam: John Benjamins.
Quirk, R., Greenbaum, S., Leech, G. and Svartvik, J. (1985). A comprehensive grammar of the English language. London: Longman.
Vaz Teixeira J. A. (2018). L2 acquisition at the interfaces: Subject verb inversion in L2 English and its pedagogical implications. Doctoral dissertation. Universidade Nova de Lisboa.
Ward, G. and Birner, B. J. (2004). Information Structure and Noncanonical Syntax. In L. R. Horn and G. Ward (eds.), The handbook of pragmatics. Oxford: Basil Blackwell, 153–174.