РЕАЛНИ И ИМАГИНАРНИ МЕСТА НА ПРИПАДНОСТ ВО ДЕЛОТО НА ВЛАДА УРОШЕВИЌ

Апстракт

Одбирајќи ги детството, градот и сонот како триделна Аријаднина  нишка  која  се  провлекува  низ  лавиринтските  патеки на  неговото  творештво,  Урошевиќ  хронотопски  ги  вкрстува  во едно  хармонично  созвучје:  реалното  и  имагинарното,  јавето  и сонот,  блиското  и  далечното,  искуството  и  сеќавањето,  Редот  и Авантурата, животот и креацијата. Ако детството е загубениот рај, вистинска еманација на чудесното, а градот, во некоја смисла, средиште на светот, космос кој ги чува палимпсестните траги од минатото, но едновремено е и прилагодлив на личните копнежи, сонот го означува „крајот“ на познатата реалност и „почетокот“ на некоја друга, фантастична или надреална реалност, потчинета на поинакви закони и логика, но подеднакво вистинита и клучна за нашето суштествување.