Невозможното враќање дома во пиесата Одисеј од Горан Стефановски

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Деспина Ангеловска

Апстракт

Овој труд претставува поливалентна анализа на пиесата Одисеј (2012) на Горан Стефановски и на поместувањата што ги прави таа во однос на класичниот хомеровски мит и неговите прифатени толкувања, препрочитувајќи ја одисејската нарација во светлината на совремието. Пиесата на Стефановски се испишува како интертекстуален и авторефeренцијален лавиринт, кој, освен тоа, ги преиспитува и границите меѓу театарот/фикцијата и стварноста, заменувајќи ја Тројанската војна со онаа во поранешна Југославија и препознавајќи ги денешните мигранти во ликот на Одисеј. Надоврзувајќи се на клучните концепти на постколонијалната теорија и на современите размислувања за егзилот и за мигрантството, во пиесата на Стефановски го разгледуваме децентрирањето на традиционалните категории на татковината, домот, идентитетот, кои тука ги содржат егзилот и хибридноста во своето срце. Притоа, се осврнуваме на невозможното враќање дома на Одисеј, за кого тоа се разоткрива како втор егзил, но и како негово последно патување. Конечно, на пиесата ѝ пристапуваме како на мигрантски ракопис, при што театарот осамнува како усвоениот дом и сонуваната Итака на дијаспоричниот драмски писател Стефановски.

Downloads

Download data is not yet available.

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

Рубрика
Literature

Референци

Стефановски, Г. (2002). Собрани драми, книга прва. Скопје: Табернакул.
Стефановски, Г. (2012). Одисеј. Авторски манускрипт во електронска форма.
Стефановски, Г. (2015). Собрани драми, книга четврта. Скопје:Табернакул.
Хомер. (2008). Одисеја. Од старогрчкиот оригинал превел и препеал Михаил Д. Петрушевски. Скопје: Магор.

Bailly, A. (1935). Abrégé du dictionnaire grec-français. Paris: Hachette.
Bhabha H. K. (1994). The Location of Culture. London: Routledge London.
Détienne M.and Vernant J.-P. (2018). Les ruses de l’intelligence. La Mètis des Grecs. Paris: Flammarion.
Kristeva J. (1991). Étrangers à nous-mêmes. Paris: Gallimard essais.
Lyotard, J.-F. (1979). La condition postmoderne. Paris: Éditions du Minuit.
Müller, H. (1985). Hamlet-Machine. Paris: Éditions de minuit.
Ouellet, P. (2002). Préface. In P. Ouellet, S. Harel, A. Nouss, J. Lupien (eds.). Identités narratives. Mémoire et perception. Celat: Les Presses de l’Université Laval, 1–4.
Pavis, P. (2002). Le théâtre contemporain, Analyse des textes, de Sarraute à Vinaver. Paris: Nathan.
Sadkowsky, P. (2009). La quête des Ithaques ou la transgression du sens dans les récits odysséens. La Québécoite de Régine Robin. Synergies Pologne, (6): 195–202.
Said, E. (2001). Reflections on Exile and Other Essays. Cambridge: Harvard University Press.
Szondi, P. (1983). Théorie du drame moderne. Lausanne: L’Âge d’homme.
Trigano, S. (2001). Le temps de l’exil. Paris:Payot and Rivages.
Tyson L. (2006). Critical Theory Today: A User-friendly Guide. (2nd edn.). New York: Routledge.
Ubersfeld, A. (1977). Lire le théâtre. Paris:Éditions Sociales.

Carrière J-C. (1992). La réponse de Tirésias: le dernier voyage et la mort d’Ulysse selon l’Odyssée. Mélanges Pierre Lévêque. Tome 6: Religion, 17–44. [Online]. Besançon: Université de Franche-Comté. Available from: https://www.persee.fr/doc/ista_0000-0000_1992_ant_463_1_1335 [Accessed: 29.02.2020]
Détienne M and Vernant J.-P. (1969). La métis du renard et du poulpe. [Online]. Revue des Études Grecques, 82 (391-393):291-317. [Online]. Available from:https://www.persee.fr/doc/reg_0035-2039_1969_num_82_391_1081 [Accessed: 29.02.2020].
Di C., Meunier, E., Moro, R.M. (2011). Le complexe d’Ulysse ou les métamorphoses de l’identité dans le contexte de l’immigration. [Online]. Available from: http://data0.eklablog.com/ae-shs/perso/bibliotheque/collectif%20-%20le%20complexe%20d-ulysse.pdf [Accessed: 29.02.2020].
Stefanovski, G., Ćirić S. (2012а). Nove antene prenose stare laži, a istina se širi od uva do uva. Vreme, decembar 13, 2012. [Online]. Достапно на: https://www.vreme.com/cms/view.php?id=1088150 [Пристапено на: 29.02.2020]