МУЛТИЛИТЕРАТУРНИОТ ПРИСТАП ВО ОБРАЗОВНИТЕ КУРИКУЛУМИ И ПРИМЕНЛИВОСТА НА СТРИПОТ КАКО ПОЛИКОДЕН ТЕКСТ ВО РАЗВОЈОТ НА РАЗЛИЧНИТЕ НИВОА НА ФУНКЦИОНАЛНАТА ПИСМЕНОСТ

Сажетак

Интензивнодигитализираниот свет и новите облици на текстуално­посредуваната комуникација, која сѐ почесто вклучува текстови во кои информациите се пренесуваат со помош на различни кодни системи/модуси (вербални, визуелни, аудитивни, тактилни итн.), упатува на тоа дека за пис­меноста треба да се зборува како за плурален феномен (како мултилитературна и мултимодална), а за текстот – како за поликоден и мултимодален производ. Нашиот интерес не е да ги разгледуваме различните приоди во дефинирањето на текстот, туку текстот ќе го разгледуваме, пред сѐ, од семиотичко-културолошки аспект, односно културата ќе ја разгледуваме како текст и текстот како хетероген, комплексен мултимодален феномен низ кој се „отелотворува“ реалноста со помош на различни знаковни системи.  Фокусот на нашиот интерес се мултилитературните приоди во создавањето и во читањето на текстовите, како и новите педагошки практики и образовни курикулуми што би ги развивале функционалната писменост и препознавањето на различните семиотички системи, кои би го поттикнувале индивидуалниот критички дух кај младите од најрана возраст. За таа цел, најпрво се осврнувме кон различната терминологија што се користи кога се зборува за мултилитературноста и укажуваме на совпаѓањата, разидувањата и потребата да се прави разлика меѓу мултилитературноста, мултимодалноста и поликодноста во рецепцијата на текстовите и процесите на нивно толкување за, потоа, да се посветиме на стриповите како поликодни текстови, кои, веруваме, незаслужно се потценети во рамките на образовните курикулуми и на литературна критика, а нудат одлични можности за усвојување на мултилитературноста и за развојот на различни нивоа на функционалната писменост кај младите.