Macedonia and the Bible
Povzetek
The text precedes the influence of the Holly Book, the Bible, on the Macedonian culture and literature from the period of its origin to today. Due to the two types of testimony, the historical and the religious, it is an important source of information that has considerable significance for the vague history of Antique Macedonia. In the Medieval period, the Bible and the Christian philosophy have a dominant role in the set up of ideological and contemplative concepts; thus, the complete medieval literature had to be oriented towards contents and stylishly expressed methods taken from the Holly Book. The literature of enlightenment is, above all, educative, moral, and critical; that is to say, serving as mockery to the limited spiritual theological assertions. The Bible is a universal cultural fact with specific philosophy in which, apart from the traditional religious topics, the actual issues of the contemporary world may be involved. Universal thoughts included in it are used as grounds for many modern and postmodern works promoting the imagination of the new types of artists. Today, it is as if the Bible has lost its seriousness and significance as it is mirrored in the suppression of its classical role to intrude the code of consideration and behavior. Even though its function in “the multicultural, multi-meaningful society” is entirely distorted, it is stil fertile for setting up postmodern visions as a result of not only universality of foreseeing it comprises, but also its multilevel meaning: literal, symbolic, occult-esoteric, oracular etc., in favor of postmodern pluralistic ideas.
Prenosi
Literatura
Kuttel: Stuttgart.
Biblija sacra vulgatae. MCMXIV. editionis, sixti V pont.max. Jussu
Recogita et Clementis VIII auctoritate edita. P.Michael Hetzenauer. Ratisbonae et
Romae.
byOEblYa siOEr5+6 kniOEgi sv3]eOEnnagw pisaOEnY3 veOEthagw i
noOEvago zav5OEta sanktpeterburg7. 1900. BFac
Библия сиреч книгите на свещеното Писание на Ветхия и Новия
Завет. 1925.София.
Большая советская знциклопедия. 1954. т. 26, второ издание. Москва.
Велев. Илија. 1996. Македонскиот XIV век. Веда: Скопје.
Велев. Илија. 2000. Наспрема релацијата народно и уметничко
творештво: меморија и творечки перспективи, во Проникнувања на
традицијата и континуитетот. Институт за мадедонска литература:Скопје.
Gellner. Ernest. 2000. Postmodernizam, razum i religija, Naklada Jesenski
i Turk: Zagreb.
Гяуров. Х. 1963. Тълкувание на посланието на Св. апостол Павла до
филипяните.Софияа.
Жинзифов. Рајко. 1983. Песни, Македонска книга: Скопје.
Златоуст. Иоан. 1942. Тълкувание на посланията на апостол Павел.
София.
Кацаров. Г. И. 1907. Нови мнения по вьпроса за етнографическото
положение на старите Македонци, София, стр. 1-2.
Кацаров. Г, Дечев. Д. 1949. Извори за старата история и география на
Тракия и Македония, София.
Латышевъ. В.В. 1906. Известïя древнихъ писателей греческихъ и
латинскихъ о Скифïи и Кавказе, Т. 1-2: Санктпетербургъ.
Мојсиева-Гушева. Јасмина. 2004. Апокалиптичните визии за
човечките судбини. во Изгубениот хуманизам. Магор: Скопје.
Мојсова-Чепишевска. Весна. 2000. Сликата на дрвото во романот
Скакулци. во Литературни преокупации. Менора: Скопје.
Нов Завет. 1995. Библиско здружение на Р. Македонија: Скопје. Дела
на светите апостоли. 16,9.
Пирузе-Тасевска. Виолета. 1999. Библиски елементи во делата на
македонските преродбеници. во XXV Научна дискусија на Семинарот за
македонски јазик, литература и култура: Охрид.
Поп-Атанасов. Ѓорги. 1995. Библијата за Македонија и Македонците.
Менора: Скопје.
Прличев. Григор. 1967. Автобиографија. Македонска книга: Скопје.
Проскурнина. Марија. 2004. Библијата и просторниот јазик на
белканскиот постмодернизам. Спектар: Скопје. бр. 43-44.
Renan. Ernest. 1869. Saint Paul.Paris.
Свето писмо на Стариот и Новиот Завет. 1990. Британско и
инострано библиско друштво:Лондон.
Septuaginta. 1950. Alfred Rahlfs: Stuttgart.
Стојчевска-Антиќ. Вера. 1997. Историја на македонската книжевност.
Средновековна книжевност. Детска радост: Скопје.
Ташковски. Драган. 1966. Раѓањето на македонската нација, Скопје.
T. Liv. XLII. 51. 53.
Fielding. Henri. 1957. Tom Jones. Everyinian’s Library: London.
Хејбер. Хони Ферн. 2002. Отаде постмодерната политика(Лиотар,
Рорти, Фуко). Институт за демократија, солидарност и цивилно општество:
Скопје.
Шивачев. А. 1929. Християанството на Балканския полуостров.
София.
Шукарова. Ана. 2003. Филип II Македонски и атинските ретори. Три:
Скопје.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.
