ИСТРАЖУВАЊА НА НАРОДНАТА ДРАМА ВО МАКЕДОНИЈА – ИСТОРИСКА ПЕРСПЕКТИВА
Povzetek
Folkloristica as well as other scientific disciplines was formed in the nineteenth century. In that framework we need to look at its origins in the research of folk drama and theatre in the Macedonia. In the documents it remains remembered that the interest in this field of study of folklore in this region first appears by the end of the nineteenth century, when a large number collectors of folklore to start collect and write folk games and plays scene. True, more systematical research in the field of folk drama and theatre can be noticed after the Second World War In this paper it is desired to show the path of development on this part of the Macedonian, the study of folklore with special emphasis on the present situation, as well as on the work of some researchers who have produced a large contribution to define the field of its research and development.
Prenosi
Literatura
Богдановски, Русомир. 1997. Комичните драмски форми во македонските
обреди и обичаи. Во: Зборник Македонската драматика/драматургија....
(прир. Ј. Лужина). Прилеп. С. 109–117.
Боцев, Владимир. 1993. Маскирањето и обичаите под маски во Македонија.
Во: Етнолог. Бр. 3. С. 114–125.
Боцев, Владимир. 1998. Традиционалното и современото во василичарскиот
обичај. Во: Зборник Маски. Скопје: Музеј на Македонија.
Вакарелски, Христо. 1969. Българско народно изкуство. Софија.
Вражиновски, Танас. 1997. Драмските елементи во народната проза. Во:
Зборник Македонската драматика/драматургија.... (прир. Ј. Лужина).
Прилеп. С. 87–99.
Вражиновски, Танас. 2002. Актерството на народниот раскажувач. Скопје:
Матица Македонска.
Вроцлавски, Кшиштоф. 1979. Македонскиот народен раскажувач Димо
Стенковски. Скопје: Институт за фолклор „Марко Цепенков“.
Здравев, Ѓорѓи. 1975. Играта Џамала во Агино село (Кумановско). Во:
Македонски фолклор, 15–16. Скопје. С. 369–375.
Здравев, Ѓорѓи. 1997. Театралноста во македонската фолклорна свадба. во:
Македонската драматика/драматургија.... (прир. Ј. Лужина). Прилеп.
С. 99–109.
Здравев, Ѓорѓи; Вражиновски, Танас., 1998. Костимирањето и маскирањето во
зимските обредни игри во Македонија. Во: Маски. Скопје: Музеј на
Македонија. С. 63–71.
Иљоски, Васил. 1970. Варијанти со свадбени мотиви во фолклорниот
комплекс обред, песна, игра и драма. Скопје: МАНУ.
Јанковић, Љубица; Јанковић, Даница. 1957. Прилог проучавању остатака
орских обредних игара у Југославији. Београд.
Јанковић, Љубица; Јанковић, Даница. 1963. Играње под маскама. Во: Народно
стваралаштво. 6. Београд.
Кличкова, Вера. 1957. Велигденски обичаи во Порече. Во: Гласник на Музичко
конзерваторско друштво НРМ, 11. Скопје. С. 160–201.
Кличкова, Вера. Божиќните обичаи во Скопска котлина. Во: Гласник на
Етнолошкиот музеј. Скопје. Бр. 1, год. I. С. 233–248.
Младеновски, Симо. 1975. Џамаларството во козјачијата (Кумановско). Во:
Македонски фолклор, 15–16. Скопје: Институт за фолклор „Марко
Цепенков“. С. 379–383.
Пенушлиски, Кирил. 1968. Драмските елементи во македонското драмско
творештво. во: Петти рацинови средби. Титов Велес. С. 39–48.
Плевнеш, Јордан. 1989. Бесовскиот Дионис. Скопје: Наша книга.
Спировска, Лепосава. 1975. Некои драмски елементи во обичајот Василица во
селото Лисиче (Титоввелешко). Во: Македонски фолклор, 15–16. Скопје:
Институт за фолклор „Марко Цепенков“. С. 363–369.
Толстој, Никита Иљич. 1995. Језик словенске културе. Ниш: Просвета.
Филиповић, М.С. 1939. Обичаји и веровања у Скопској котлини. Во: СЕЗ, 24,
Београд. С. 379–385.
Цветановска, Јелена. 2001. Игри со смртта. Скопје: Матица македонска.
Чаусидис, Никос. 2004. Митолошката структура на обредот како негово
имплицитно театролошко сиже. во: Театарот на почвата на Македонија
од антика до денес. Скопје: МАНУ. С. 11–47.
Geertz, Cliford. 1973. The Interpretation of Cultures. New York: Basic Books.
Kostić, Laza. Narodno glumovanje. U: Glasnik Zemajskog muzeja u Bosni i
Hercegovini. Sarajevo V, 1893, 3. Sarajevo.
Puchner, Walter. 1977. Brauchtumserscheinungen im griechischen Jahreslauf und
ihre Beziehunen zum Volkstheater. Wien: Österreichisches Museum für
Volkskunde.
Scheschner, Richard. 1988. Performance Theory. New York–London: Rouledge.
Šekner, Ričard. 1992. Ka postmorednom pozorištu. Beograd: FDU.
Turner, Victor; Turner, Edith. 1982. Performing Etnography. In: TDR, 26, 2. New
York.
Turner, Viktor. 1989. Od rituala do teatra. Zagreb: August Cesarec.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.
