ИСТРАЖУВАЊА НА НАРОДНАТА ДРАМА ВО МАКЕДОНИЈА – ИСТОРИСКА ПЕРСПЕКТИВА
Апстракт
Folkloristica as well as other scientific disciplines was formed in the nineteenth century. In that framework we need to look at its origins in the research of folk drama and theatre in the Macedonia. In the documents it remains remembered that the interest in this field of study of folklore in this region first appears by the end of the nineteenth century, when a large number collectors of folklore to start collect and write folk games and plays scene. True, more systematical research in the field of folk drama and theatre can be noticed after the Second World War In this paper it is desired to show the path of development on this part of the Macedonian, the study of folklore with special emphasis on the present situation, as well as on the work of some researchers who have produced a large contribution to define the field of its research and development.
Downloads
Референци
Богдановски, Русомир. 1997. Комичните драмски форми во македонските
обреди и обичаи. Во: Зборник Македонската драматика/драматургија....
(прир. Ј. Лужина). Прилеп. С. 109–117.
Боцев, Владимир. 1993. Маскирањето и обичаите под маски во Македонија.
Во: Етнолог. Бр. 3. С. 114–125.
Боцев, Владимир. 1998. Традиционалното и современото во василичарскиот
обичај. Во: Зборник Маски. Скопје: Музеј на Македонија.
Вакарелски, Христо. 1969. Българско народно изкуство. Софија.
Вражиновски, Танас. 1997. Драмските елементи во народната проза. Во:
Зборник Македонската драматика/драматургија.... (прир. Ј. Лужина).
Прилеп. С. 87–99.
Вражиновски, Танас. 2002. Актерството на народниот раскажувач. Скопје:
Матица Македонска.
Вроцлавски, Кшиштоф. 1979. Македонскиот народен раскажувач Димо
Стенковски. Скопје: Институт за фолклор „Марко Цепенков“.
Здравев, Ѓорѓи. 1975. Играта Џамала во Агино село (Кумановско). Во:
Македонски фолклор, 15–16. Скопје. С. 369–375.
Здравев, Ѓорѓи. 1997. Театралноста во македонската фолклорна свадба. во:
Македонската драматика/драматургија.... (прир. Ј. Лужина). Прилеп.
С. 99–109.
Здравев, Ѓорѓи; Вражиновски, Танас., 1998. Костимирањето и маскирањето во
зимските обредни игри во Македонија. Во: Маски. Скопје: Музеј на
Македонија. С. 63–71.
Иљоски, Васил. 1970. Варијанти со свадбени мотиви во фолклорниот
комплекс обред, песна, игра и драма. Скопје: МАНУ.
Јанковић, Љубица; Јанковић, Даница. 1957. Прилог проучавању остатака
орских обредних игара у Југославији. Београд.
Јанковић, Љубица; Јанковић, Даница. 1963. Играње под маскама. Во: Народно
стваралаштво. 6. Београд.
Кличкова, Вера. 1957. Велигденски обичаи во Порече. Во: Гласник на Музичко
конзерваторско друштво НРМ, 11. Скопје. С. 160–201.
Кличкова, Вера. Божиќните обичаи во Скопска котлина. Во: Гласник на
Етнолошкиот музеј. Скопје. Бр. 1, год. I. С. 233–248.
Младеновски, Симо. 1975. Џамаларството во козјачијата (Кумановско). Во:
Македонски фолклор, 15–16. Скопје: Институт за фолклор „Марко
Цепенков“. С. 379–383.
Пенушлиски, Кирил. 1968. Драмските елементи во македонското драмско
творештво. во: Петти рацинови средби. Титов Велес. С. 39–48.
Плевнеш, Јордан. 1989. Бесовскиот Дионис. Скопје: Наша книга.
Спировска, Лепосава. 1975. Некои драмски елементи во обичајот Василица во
селото Лисиче (Титоввелешко). Во: Македонски фолклор, 15–16. Скопје:
Институт за фолклор „Марко Цепенков“. С. 363–369.
Толстој, Никита Иљич. 1995. Језик словенске културе. Ниш: Просвета.
Филиповић, М.С. 1939. Обичаји и веровања у Скопској котлини. Во: СЕЗ, 24,
Београд. С. 379–385.
Цветановска, Јелена. 2001. Игри со смртта. Скопје: Матица македонска.
Чаусидис, Никос. 2004. Митолошката структура на обредот како негово
имплицитно театролошко сиже. во: Театарот на почвата на Македонија
од антика до денес. Скопје: МАНУ. С. 11–47.
Geertz, Cliford. 1973. The Interpretation of Cultures. New York: Basic Books.
Kostić, Laza. Narodno glumovanje. U: Glasnik Zemajskog muzeja u Bosni i
Hercegovini. Sarajevo V, 1893, 3. Sarajevo.
Puchner, Walter. 1977. Brauchtumserscheinungen im griechischen Jahreslauf und
ihre Beziehunen zum Volkstheater. Wien: Österreichisches Museum für
Volkskunde.
Scheschner, Richard. 1988. Performance Theory. New York–London: Rouledge.
Šekner, Ričard. 1992. Ka postmorednom pozorištu. Beograd: FDU.
Turner, Victor; Turner, Edith. 1982. Performing Etnography. In: TDR, 26, 2. New
York.
Turner, Viktor. 1989. Od rituala do teatra. Zagreb: August Cesarec.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
