ГОВОРОТ ВО СЕЛОТО СИРИЧИНО‒ТЕТОВСКО
Povzetek
Дијалектологијата е гранка на лингвистиката која се занимава со проучување на дијалектите на одделни јазици. Задачата на дијалектологијата е да ги открива и да ги проучува законитостите на настанокот на дијалектите и да го следи нивниот развој. Предмет на анализа на оваа статија е говорот во село Сиричино – Тетовско, во кој е претставена една целосна слика за овој говор на фонолошко, морфолошко, синтаксичко, лексичко, на ономастичко рамниште. Инаку говорот на ова село претставува типичен северозападен говор, но со дел од особеностите се разликува од градскиот тетовски говор, а уште повеќе од вратничките говори, така што опишувањето на овој говор ни дава покомплетна слика за распространетоста на јазичните особености на територијата на Долни Полог, однoсно за правецот на изоглосите на одделни дијалектни црти.
Prenosi
Literatura
Скопје.
Видоески Божидар 1978: „Вокалните системи на македонскиот литературен и
дијалектен јазик“, Прилози, III, 1, МАНУ: Скопје, 79-98.
Видоески Божидар 1998: Дијалектите на македонскиот јазик, том1, МАНУ:
Скопје.
Видоески Божидар 1999а: Дијалектите на македонскиот јазик, том2, МАНУ:
Скопје.
Видоески Божидар 1999б: Дијалектите на македонскиот јазик, том3, МАНУ:
Скопје.
Дрвошанов Васил 1993: Кајларскиот говор, ИМЈ „Крсте Мисирков“: Скопје.
Иванова Олга 1999: Студии од топонимијата и антропонимијата ИМЈ
„Крсте Мисирков“: Скопје.
Јашар-Настева Оливера 2001: Турските лексички елементи во македонскиот
јазик ИМЈ „Крсте Мисирков“: Скопје.
Конески Блаже 1954: Граматиката на македонскиот литературен јазик, дел
ΙΙ „Просветно дело“: Скопје.
Конески Блаже 1982: Историја на македонскиот јазик, Култура: Скопје.
Лаброска Веселинка, Кичевскиот говор 2008, ИМЈ „Крсте Мисирков“: Скопје.
Лаброска Веселинка и др., Вратничко-полошки говори & духовна ризница 2012:
ИМЈ „Крсте Мисирков“: Скопје.
Поповски Аритон 1970: Македонскиот говор во гостиварскиот крај,
Собрание на општина Гостивар: Гостивар.
Селишев А.М. 1981: Полог и ево болгарское население, София.
Соколовски M., Стојановски А. 1971: Турски документи за историјата на
македонскиот народ, пописен дефтер N 4 (1467–1468 година). Скопје.
Соколовски М. 1976: Турски документи за историјата на македонскиот
народ, опширни пописни дефтери од 15 век, том III, Скопје.
Стаматоски Трајко 1956: Градскиот тетовски говор, МЈ, VΙΙ: Скопје.
Стаматоски Трајко 1957: Градскиот тетовски говор, МЈ VΙΙ: Скопје, 91-115.
Стаматоски Трајко 1959: Од лексиката на Тетовскиот говор, МЈ, Х, кн. 1-2,
Скопје.
Станковска Љубица 1995: Македонска ојконимија, книга прва, Матаморфоза:
Скопје.
Станковска Љубица 2001: Топонимите со суфиксот –ица во Македонија,
Скопје.
Стоевска-Денчова Еленка 2004: Кривопаланечкиот говор, ИМЈ „Крсте
Мисирков“: Скопје.
Цветановски Гоце 2004а: Каршијачкиот говор – Скопско (со посебен осврт на
синтаксата), ИМЈ, „Крсте Мисирков“: Скопје.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.
