КАФКА, ХУМОРИСТ

  • Jasna Koteska Филолошки факултет „Блаже Конески“, Скопје, Македонија

Аннотация

Најупорните читања на делото на Кафка го идентификуваат Кафка како автор на интимизмот (Фројдовото нуклеарно семејство), нихилизмот (сé евентуално се сведува на невозможниот излез од недефинираниот и нефер Закон) и песимизмот. Студијата Кафка, хумористот предлага дека Кафка треба да се чита како хуморист, најмалку заради две причини: 1) Самиот Кафка се дистанцирал од горчливиот модус што ги доминираше толкувањата на неговото дело како песимистичко. Најзабавните делови од биографијата за Кафка на Макс Брод се посветени на опишување на хумористичниот, кловновски начин во кој Кафка ги читал деловите од својот роман Процес, пред публиката, на литературните читања во станот на Брод во Прага, а публиката одговарала со „несопирлива смеа“. 2) Читањето на Кафка како хуморист а не како песимист, парадоксално, има и подолга и покредибилна традиција. Уште во 1934 година, на десетгодишнината од смртта на Кафка, Валтер Бенјамин, во својата студија Кафка, предлага неговото дело да се чита на хумористичен начин. Делез и Гатари следејќи го советот од Бенјамин, во својата студија од 1975 година Кафка, зборуваат за „многу весела смеа“ кај Кафка, но забележуваат дека овој совет за читање на Кафка останува речиси незабележан од неговите критичари. Конечно, Дејвид Фостер Волис, во својот текст Смеењето со Кафка, од 1998 година, пишува за комплексноста на хуморот кај Кафка тврдејќи дека неговиот хумор има „херојски нормален“ квалитет. Студијата Кафка, хумористот на Котеска ги тестира насоките дадени од Бенјамин, Делез и Гатари и Волис и се обидува да го интерпретира хуморот кај Кафка преку некои од неговите најфреквентни теми: анимализмот, минијатуризацијата, аскетизмот; но и: децата, храната, ножот, машините; конечно до портретите на Кафка за некои од најпознатите фигури на неговото време (меѓудругото, неговите коментари за Чарли Чаплин и Бенито Мусолини, кои го изненадуваат читателот со необичната сличност во нивните описи).

Скачивания

Данные скачивания пока не доступны.

Литература

Бенјамин, Волтер.2010. Франц Кафка. Во: Илуминации. Или-или: Скопје.
Делез, Жил и Гатари, Феликс.1998. Кафка. Издавачка књижарница Зорана
Стојановиħа: Сремски Карловци Нови Сад.
Кафка, Франц. 2003. Процес. Превела Зденка Бркиħ, Издавачка куќа Драганич:
Београд.
Кафка, Франц. 2007. Преобразба. Темплум: Скопје.
Begley, Louis. 2008. Franz Kafka. The Tremendous World I Have Inside My Head.
Atlas and Co. Publishers: New York.
Butler, Judith. 2011. Who Owns Kafka? London Review of Books. Vol. 33, No. 6,
3-8.
Genosko, Gary. 2001. Freud’s Bestiary: How does Psychoanalysis Treats Animals?
(Deleuze and Guattari: Critical Assessments of Leading Philosophers, Vol. II
(ed. Gary Genosko), Routledge.
Gilman, Sander L. 2005. Franz Kafka. Reaktion Books: London.
Jeffrey, William. 1995. The Yiddish Theatre, the Oklahoma Theatre and Kafka’s
Salvation. In: The International Journal of Psychoanalysis, No. 76, 1007-1015.
Kafka, Franc. 2011а. Mračna samica. Kad je reč o žeđi. Preveo Jovica Aćin, JP
Službeni glasnik: Beograd.
Kafka, Franc. 2011b. Pisma Mileni. Preveo i prateće priloge pripremio Jovica Aćin.
JP Službeni glasnik: Beograd.
Kafka, Franz. 1988. Diaries 1910-1923. Edited by Max Brod. Schocken: New York.
Kierkegaard, Soren. 1979. Ili – ili. IRO Veselin Masleša: Sarajevo.
Murray, Nicholas. 2011. Sharing is a Bold Way to Preserve Kafka’s Legacy,
Guardian, 7 April.
Seyppel, Joachim. 1956. The Animal Theme and Totemism in Franz Kafka. In:
American Imago, No. 13, 69-93.
Smith, Zadie. 2008. F. Kafka, Everyman. The New York Review of Books. July 17,
2008. Vol. 55, No. 12, p. 5.
Wallace, David Foster. 1998. Laughing with Kafka, in: Harper’s Magazine, July
1998. p.23.
Žižek, Slavoj. 2006. The Parallax View. The MIT Press: Cambridge, London.
Опубликован
2019-10-25
Как цитировать
Koteska, J. (2019). КАФКА, ХУМОРИСТ. Филологические заметки, 11(1), 34-61. извлечено от https://journals.ukim.mk/index.php/philologicalstudies/article/view/492
Раздел
Философско-культурологические проблемы