ФЕНОМЕН РЕВНОСТИ В АСПЕКТЕ КОНЦЕПЦИИ КОММУНИКАТИВНО-РЕЧЕВОЙ КАТЕГОРИИ
Апстракт
The article deals with the concept of the communicative speech category love and jealousy phenomenon. Sources of the concept are traced back to the works by M.Bakhtin and some modern researchers. The peculiarities of the jealousy phenomenon are analyzed using the material of the texts of epistolary genre: in particular A.S.Pushkin, F.M.Dostoevsky and V.V.Mayakovsky's correspondence. The jealousy is represented in the sense structure of love letters in various forms: in the form of direct declarations of jealousy, in the form of references to others' opinions as real and imaginary causes for jealousy, in the form of descriptions of dreams, etc. In addition, the fragments of letters illustrating answers to jealousy and excuses are also analyzed.
Downloads
Референци
368 с.
Арутюнова, Нина Д. 1999. Язык и мир человека. Москва: Языки русской
культуры. 896 с.
Бахтин, Михаил М. 1993. Под маской: Маска третья. В: Волошинов В.Н.
Марксизм и философия языка. Москва.
Достоевский, Федор М.; Достоевская, Анна Г. 1976. Переписка. Ленинград:
Художественная литература. 483 с.
Изард, Кэррол Э. 2002. Психология эмоций. Москва; Санкт-Петербург; Нижний
Новгород: Питер. 464 с.
Ильин, Евгений П. 2007. Эмоции и чувства. Москва; Санкт-Петербург;
Нижний Новгород: Питер. 784 с.
Каган, Моисей С. 1974. Человеческая деятельность: Опыт системного
анализа. Москва: Изд-во полит. литер. 328 с.
Карзенкова, Елена П. 2005. Дискурс близких взаимоотношений (как он есть).
В: Проблемы социо- и психолингвистики: Динамика языковых ситуаций.
Вып. 7. Пермь: Изд-во Перм. ун-та. С. 181–188.
Карзенкова, Елена П. 2009. Дискурс близких взаимоотношений: вражда как
стихия. В: Проблемы социо- и психолингвистики. Вып. 14. Пермь: Изд-во
Перм. ун-та. С.120–128.
Карзенкова, Елена П. 2006. Дискурс близких взаимоотношений: любовь как
стихия. В: Проблемы социо- и психолингвистики. Вып. 8. Пермь: Изд-во
Перм. ун-та. С.165–173.
Карзенкова, Елена П. 2011. Коммуникативно-речевая категория «дружба». В:
Вестник Пермского университета: Российская и зарубежная филология.
Вып. 2(14). Пермь: Изд-во Перм. ун-та. С. 89–94.
Кожина, Маргарита Н. 1983. О соотношении некоторых стилистических
понятий и категорий с функционально-семантическими категориями. В:
Структура лингвистики и её основные категории. Пермь: Изд-во Перм.
ун-та. С.15–24.
Кожина, Маргарита Н. 2010. О некоторых основных вопросах речеведения. В:
Слово есть дело: Юбилейный сборник научн. тр. в честь проф.
И.П. Лысенковой. Санкт-Петербург, т.1. С. 151–155.
Кубрякова, Елена С. 1994. Начальные этапы становления когнитивизма:
лингвистика – психология – когнитивная наука. В: Вопросы языкознания.
№ 4. С.3–15.
Кубрякова, Елена С. 1995. Эволюция лингвистических идей во второй
половине XX в. (опыт парадигмального анализа). В: Язык и наука конца XX
века. Москва: Российский государственный ун-т. С. 144–238.
Лоренц, Конрад. 2008. Агрессия. В: Психология чувств. Москва; СанктПетербург; Нижний Новгород: Питер. С.406–430.
Маслоу, Абрахам. 2008. Мотивация и личность. Москва; Санкт-Петербург;
Нижний Новгород: Питер. 352 с.
Мишланов, Валерий А; Салимовский, Владимир А. 2006. Дискурс
враждебности как социальный феномен. В: Язык вражды и язык согласия в
социокультурном контексте современности: Коллективная монография /
Отв. ред. И.Т. Вепрева, Н.А. Купина, О.А. Михайлова. Екатеринбург: Издво УрГУ. С. 56–66.
Парыгин, Борис Д. 1999. Анатомия общения. Санкт-Петербург: Изд-во
Михайлова. 331 с.
Петровский, Артур В.; Ярошевский, Михаил Г. 2001. Психология. Москва:
ACADEMiA. 502 с.
Прадин, Морис. 2008. Чувства как регуляторы. В: Психология эмоций. Москва;
Санкт-Петербург; Нижний Новгород: Питер. С. 167–175.
Пушкин, Александр С. 2005. Письма жене. Москва: Захаров. 253 с.
Рубинштейн, Сергей Л. 2006. Основы общей психологии. Москва; СанктПетербург; Нижн.Новгород: Питер. 720 с.
Салимовский, Владимир А. 2003. Любовь в речевом выражении. В: Прямая и
непрямая коммуникация. Саратов.
Стернин, Иосиф А. 2000. Понятие коммуникативного поведения и проблемы
его исследования. В: Русское и финское коммуникативное поведение.
Воронеж: Изд-во ВГТУ. С. 4–20.
Стернин, Иосиф А. 2003. Толерантность и коммуникация. В: Философские и
лингвокультурологические проблемы толерантности / Под ред.
Н.А. Купиной и Б.М. Хомякова. Екатеринбург. С.334-335.
Стернин, Иосиф А.; Шилихина, Ксения М. 2001. Коммуникативные аспекты
толерантности. Воронеж: Истоки. 136 с.
Степанов, Юрий С. 2009. В трёхмерном пространстве языка: Семиотические
проблемы лингвистики, философии, искусства. Москва: URSS. 336с.
Спиноза, Бенедикт. 2008. О происхождении и природе аффектов. В:
Психология эмоций. Москва; Санкт-Петербург; Нижний Новгород: Питер.
С. 50–62.
Фромм, Эрих. 1995.Человеческая ситуация. Москва: Смысл. 240 с.
Юшкова, Наталия А. 2001. Концепт «ревность» в художественной картине
мира Ф.М. Достоевского. В: Житниковские чтения: Межкультурная
коммуникация в когнитивном аспекте. Челябинск. Стр. 198–199.
Янгфельдт, Бенгт. 1991. Любовь – это сердце всего: В.В.Маяковский и
Л.Ю.Брик. Переписка 1915–1930 гг. Москва. 270 с.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
