ЕТНОНИМИ И ЕТНИЧКА ИДЕНТИФИКАЦИЈА НА РОМСКОТО НАСЕЛЕНИЕ ВО МАКЕДОНИЈА
Апстракт
Трудот, базиран на сопствени теренски истражувања, спроведени во периодот од 2010-2013 година и збогатен со податоци од достапната литература, се однесува на етнонимите и на етничката идентификација на ромското население во Македонија. Како фактор за идентификација и симболична диференцијација, оваа терминологија придонесува во позиционирањето на различните ромски групи, подолу или погоре, во вредносната скала на заедницата. Истовремено, трудот ги прикажува социокултурните слики за ромскиот начин на живот, внатре во рамките на самата заедница, но и пошироко во перцепцијата на „останатите“.
Downloads
Референци
narodnoj religiji“, Beograd, Biblioteka XX vek, Beograd.
Вукановић, Татомир. 1983. „Роми (Цигани) у Југославији“, Врање.
Ђорђевић, Тихомир. 1932. „Ко су Цигани“, Наш народни живот, 6, Београд.
Ђорђевић, Тихомир. 1933. „Наш народни живот“, 7, Београд.
Ҕорђевић, Тихомир. 1984. „Наш народни живот“, 2, Београд.
Елезовић, Глиша. 1925. „Производња шалитре у Јурумлеру код Скопља“,
Гласник скопског научног друштва, II/1, Скопље.
История, традиции и обичаи на ромите, Romaninet, Lifelohg learning
programme, достапно на:
http://www.romaninet.com/ROMA_Cultural_report_bu.pdf.
Константинов, Душан Хр. 1982. „Етнички одлики на битолските Роми“,
Етнолошки преглед, 17, Сојуз на етнолошки друштва на СФРЈ-Белград,
Београд.
Краков, Станислав. 1926. „Кроз јужну Србију“, Време, Београд.
Македонија во делата на странските патописци 1889-1898. 2005. Подготвил
Александар Матковски. Ѓурѓа. Скопје.
Марушиакова, Елена. Попов, Веселин. 1993. „Циганите в Блгария“,
Издателство „Клуб ʹ90“, София.
Мирчевска, Мирјана. 2011. „Глобално-локални идентитети: помеѓу историјата,
политиката, митологизацијата-антрополошки пристап“, Спектар, год.
XXIX, 58/2011, кн. 2.
Мочник, Растко. 1999. Теорија за денешно време: Леви-Строс, Мос, Диркем:
три класика на општествените науки, Магор, Скопје.
Петров, Ѓорче. 1986. „Материали по изучванието на Македония“, Печатница
Вълковъ, София.
Petrović, Djurdjica. 2002. „Romi u Beogradu – Prilog proučavanju“, Зборник од
првиот меѓународен научен симпозиум за духовната и материјалната
култура на Ромите, Скопје, 7-8 мај, 1998, Скопје, 2002.
Петровски, Трајко. 2000. „Ромите во Македонија денес“, Здружение на
љубители на ромска фолклорна уметност „Романо Ило“, Скопје.
Поленаковић, Харалампие. 1934. „Муслимански Цигани у Скопљу“, Скопски
гласник, бр. 311, Скопље.
Поповска, Драгица. 2013. „Ромската традиција во современата култура“,
Институт за национална историја, Скопје.
„Споменица двадесетпетогодишњице ослобођења јужне Србије 1912-1937“.
1937. Уредник Алекса Јовановић, Штампарија „Јужна Србија“, Скопље.
Тодоровић, Драган. 2011. „Роми на Балкану и у Србији“, ТМ, год. XXXV, бр.
4, стр. 1137-1174, Ниш октобар – децембар.
Филиповић, Миленко. 1939. „Обичаји и веровања у Скопској котлини“, СЕЗБ,
Београд.
Цветковић, Владимир. 2008. „Социјални контекст и жилавост ромске
културе“, во „Теме-часопис за друштвене науке“, год. XXXII, бр. 1, стр.
135 – 148, Ниш, јануар - март.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
