ДРВО–ЗНАК СВОГ/ТУЂЕГ ПРОСТОРА У УСМЕНОЈ ЛИРИЦИ
Апстракт
У овом раду разматра се позиција дрвета унутар просторних модела усмене лирике. Дрво учествује у поетском моделовању простора у мотивима сађења и ограђивања када представља оријентир наспрам ког се усмерава човеков свет. Може се позиционирати у центар или на периферију свог и туђег света (као део куће, села или града) и бити граница између њих, између овостраног и оностраног (ознака дивљине, део горе/шуме). Без обзира на то с које стране границе се налази, дрво је обележје сакралног као место изолације или заклетве, као циљ или место иницијацијског задатка (сађења, чувања плодова, потраге, обредне игре), као ритуални простор. Због јасно маркиране позиције у традицијском моделу света и везе са сакралним оправдано је говорити о постојању дрвета–знака, аналогно постојању места–знака.
Downloads
Референци
Беговић, Никола. 1885. Српске народне пјесме из Лике и Баније I, Загреб: Штампарија Ф. Фишера.
Бечановић Николић, Зорица. 2011. Хипертекст. У Прегледни речник компаратистиче терминологије у књижевности и култури. Бојана Стојановић Пантовић и др, ур. Нови Сад: Академска књига. 433–435.
Бован, Владимир. 1996. Српске народне умотворине са Косова и Метохије на страницама „Цариградског гласника". Лепосавић: Дом културе „Свети Сава“.
Валенцова, М. М. и Виноградова, Л. Н. 1999. Колодец. У Славянские древности. Этнолингвистический словарь, том 2. И. Н. Толстой, ред. Москва: Международные отношения, 536–541.
Вукмановић, Ана. 2016. Чудесно биље усмене лирике. У Гора љиљанова (биљни свет у традиционалној култури Срба). Зоја Карановић и Јасмина Дражић, ур. Београд: Удружење фолклориста Србије, Универзитетска библиотека „Светозар Марковић“. 69-80.
Ван Генеп, Арнолд. 2005. Обреди прелаза. Београд: СКЗ.
Гура, А. В. 2012. Сон. У Славянские древности. Этнолингвистический словарь, том 5. И. Н. Толстой, ред. Москва: Международные отношения, 119–122.
Детелић, Мирјана. 1992. Митски простор и епика. Београд: САНУ, Ауторска издавачка задруга.
Детелић, Мирјана. 2013а. Зелена јабка у епским песмам, У Зборник у част Марији Клеут. Светлана Томин, Љиљана Пешикан Љуштановић, Наташа Половина, ур. Нови Сад: Филозофски факултет, 51–72.
Детелић, Мирјана. 2013б. Епски градови. У Aquatica. Књижевност. Култура. Мирјана Детелић, Лидија Делић, ур. Београд: Балканолошки институт САНУ, 213–229.
Ђорђевић, Тихомир. 1984. Наш народни живот, књ. 1. Београд: Просвета.
Елијаде, Мирча. 2003. Свето и профано. Сремски Карловци, Нови Сад: Издавачка књижарница Зорана Стојановића.
Елијаде, Мирча. 2011. Расправа о историји религија. Нови Сад: Академска књига.
Јела 1899. Свадбене песме из Пирота. У Братство бр. 8. 249–264.
Јокић, Јасмина. 2012. Краљичке песме. Ритуал и поезија. Београд: Друштво за српски језик и књижевност Србије.
Карановић, Зоја. 1990. Народне песме у Даници. Нови Сад, Београд: Матица српска, Институт за књижевност и уметност.
Карановић, Зоја. 1999. Народне песме у Матици. Нови Сад, Београд: Матица српска, Институт за књижевност и уметност.
Карановић, Зоја. 2010. Небеска невеста. Београд: Друштво за српски језик и књижевност Србије.
Карановић, Зоја и Љиљана Пешикан Љуштановић. 1996. Трагови представа о митско-религијским аспектима ткања и предења у српској усменој традицији. У Књижевна историја бр. 28/98. Институт за књижевност и уметности: Београд. 5-15.
Караџић Стефановић, Вук. 1898. Српске народне пјесме V, Београд: Државно издање.
Караџић Стефановић, Вук. 1975. Српске народне пјесме I, Београд: Просвета.
Љубинковић, Ненад. 2014. Наши далеки преци. Београд: СКЗ.
Мальцев, Г. И. 1989. Традиционалньие формулы русской народной необредовой лирики. Ленинград: Наука (Ленинградсукое отделение).
Матицки, Миодраг. 1985. Народне песме у Вили. Нови Сад, Београд: Матица српска, Институт за књижевност и уметност.
Николајевићева, Вукица. 1924. Краљичке песме у Бачкој. У Кићине псеме. Збирка српских народних песама, књига прва. Београд: Уредништво Киће, 54–57.
Николић; Живко С. 1926. Лазаричке песме. У Кићине песме, књига друга. Београд: Уредништво Киће, 56–64.
Обрадовић, Милан. 1894. Женске народне пјесме (босанске) у околини граховској. У Братство бр. 6. 268–293.
Раденковић, Љубинко. 1996. Симболика света у народној магији Јужних Словена. Ниш, Београд: Просвета, Балканолошки институт САНУ.
Радуловић, Немања. 2011. Дрво света. Проблем поетике једноставних облика на примеру једне формулне слике. У Жива реч. Зборник у част проф. др Наде Милошевић Ђорђевић. Мирјана Детелић, Снежана Самарџија, ур. Београд: Балканолошки институт САНУ, Филолошки факултет Универзитета у Београду, 535–550.
Рајковић, Ђорђе. 1869. Српске народне песме (женске). Нови Сад: Матица српска.
Самарџија, Снежана. 2014. Танковрха јела и зелен бор. Напомене уз зимзелено дрвеће у народној поезији. У Биље у традиционалној култури Срба II. Зоја Карановић, ур. Нови Сад: Универзитет у Новом Саду. Филозофски факултет. 5–18.
Тановић, Ст. 1928. Зашто младожења не скида капу при венчању. У Гласник Етнографског музеја. 102–103.
Чајкановић, Веселин. 1994. Речник српских народних веровања о биљкама, Београд: СКЗ, Бигз, Просвета, Партенон.
Andrić, Nikola. 1929. Hrvatske narodne pjesme VII. Zagreb: Matica hrvatska.
Bahtin, Mihail. 1978. Stvaralaštvo Fransoa Rablea i narodna kultura srednjeg veka i renesanse. Beograd: Nolit.
Donadini, Frano Ženko. 1913. Čobanske pjesme. Dubrovnik: Štamparija Degiulli i dr.
Foucault, Michel. 1997. Of Other Spaces: Utopias and Heterotopias.
http://www.vizkult.org/propositions/alineinnature/pdfs/Foucault-OfOtherSpaces1967.pdf (pristupljeno 8. maja 2017).
Kuhač, Franjo. 1879. Južno-slovjenske narodne popievke II, Zagreb: Tiskara i litografija C. Albrechta.
Kuhač, Franjo. 1881. Južno-slovjenske narodne popievke IV, Zagreb: Tiskara i litografija C. Albrechta.
Kuhač, Franjo. 1941. Južno-slovjenske narodne popievke V, Zagreb: Državna štamparija.
Lazarević Di Giacomo, Persida. 2012. The Garedn in the South Slavic Oral Tradition. U Riscritture dell'Eden: Poesia, Poetica e Politica del Giardino. Andrea Mariani, ur. Milano: LED Edizioni Universitarie, 79–110.
Prop, Vladimir Jakovljevič. 1990. Historijski korijeni bajke. Sarajevo: Svjetlost.
Uspenski, B. A. 1979. Poetika kompozicije, semiotika ikone. Beograd: Nolit.
Valdenfels, Bernhard. 2005. Topografija stranog. Novi Sad: Stylos.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
