I CAN’T SEEM TO FIND MY GLASSES – THE ENGLISH VERB SEEM AND ITS MACEDONIAN TRANSLATION
Апстракт
Предмет на анализа во овој труд е англискиот глагол seem и неговите преводни еквиваленти во македонскиот јазик. Seem е полифункционален глагол. Како копуларен глагол, тој е глагол за индиректна перцепција. Но може да изразува и евиденцијалност и епистемичка модалност. Во некои случаи seem може да изразува несигурност што му овозможува на говорителот да не биде категоричен и да се дистанцира до извесен степен од кажаното. Заради различните функции, seem различно се преведува во македонскиот јазик. Најчесто се преведува со соодветен глагол (се чини, изгледа, личи) или, пак, се испушта. Различноста во преведувањето во некои случаи може да биде резултат на различниот однос на македонската култура кон фактичките ситуации.
Downloads
Референци
Aikhenvald, Alexandra Y. 2004. Evidentiality. Oxford: Oxford University Press.
Aikhenvald, Alexandra Y., and R.M.W. Dixon. 2003. Studies in Evidentiality. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Berk, Lynn M. 1999. English syntax-From word to discourse. New York: Oxford university press.
Biber, Douglas. et al. [1999] 2007. Longman grammar of spoken and written English. Harlow: Perrson Education Limited.
Chafe, Wallace. 1986. Evidentiality in English conversation and academic writing. In Evidentiality: The linguistic coding of episemology. Wallace Chafe and Johanna Nichols, ed. Norwood and New Jersey: Ablex Publishing Corporation. 261-272.
Cornillie, Bert. 2009. Evidentiality and epistemic modality: On the close relationship between two different categories. Functions of Language 16 (1). John Benjamins Publishing Company: Amsterdam and Philadelphia. 44–62.
Dixon, R. M. W. 2005. A Semantic Approach to English Grammar. Oxford: Oxford University Press.
Fetzer, Anita. 2014. Foregrounding evidentiality in (English) academic discourse: Patterned co-occurrences of the sensory perception verbs seem and appear. Intercultural Pragmatics 11(3). De Gruyter Mouton: Berlin. 333-355.
Frajzyngier, Zigmund. 1985. Truth and the indicative sentence. Studies in Language 9 (2). John Benjamins Publishing Company: Amsterdam and Philadelphia. 243-254.
Fraser, B. 2010. Pragmatic competence: The case of hedging. In New Approaches to Hedging. Gunther Kaltenböck and Walter Mihatsch and Stefan Schneider, ed. Bingley, UK: Emerald Group Publishing Limited. 15-34.
Gisborne, Nikolas. Holmes, Jasper. 2007. A history of English evidential verbs of appearance. English Language and Linguistics 11 (1). Cambridge University Press: Cambridge. 1-29.
Hyland, Ken. 1998. Hedging in Scientific Research Articles. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Johansson, Stig. 2007. Seeing through multilingual corpora: On the case of corpora in contrastive studies. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Lampert, Günther. Lampert, Martina. 2010. Where does evidentiality reside? Notes on (alleged) limiting cases: seem and be like. Language typology and universals (STUF) 63-4. Akademie Verlag: Berlin. 308-321.
Rowling, J. K. 1998. Harry Potter and the sorcerer’s stone. New York: Scholastic Press, a division of Scholastic Inc.
Squartini, Mario. 2018. Extragrammatical Expression of Information Source. In The Oxford Handbook of Evidentiality. Alexandra Y. Aikhenvald, ed. Oxford: Oxford University Press. 273-285.
Usonienė, Aurelija. 2003. Extension of meaning: verbs of perception in English and Lithuanian. In Meaning Through Language Contrast: The Cambridge Papers, Volume 1. Katarzyna M. Jaszczolt and Ken Turner, ed. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins Publishing Company. 193–220.
Usonienė, Aurelija. Šinkūnienė, Jolanta. 2013. A cross-linguistic look at the multifunctionality of the English verb seem. In English modality: Core, Periphery and Evidentiality. Juana I. Marín-Arrese, et al., ed. Berlin: Mouton De Gruyter. 281–316.
Whitt, Richard J. 2010. Evidentiality and Perception Verbs in English and German. Bern: Peter Lang AG, International Academic Publishers, Bern 2010.
Wiemer, Björn. 2018. Evidentials and Epistemic Modality. In The Oxford Handbook of Evidentiality. Alexandra Y. Aikhenvald. Oxford: Oxford University Press. 85-108.
Zhang, Grace. 2011. Elasticity of vague language. Intercultural Pragmatics 8 (4). De Gruyter Mouton: Berlin. 571–599.
Роулинг, Џ.К. 2001. Хари Потер и каменот на мудроста. Превод на Благородна Богеска-Анчевска. Скопје: Култура.
Авторски права (c) 2020 Marija Kusevska
Ова дело е лиценцирано под меѓународната лиценца Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
