ГРАМАТИЧКА СТРУКТУРА НА РЕЧЕНИЦАТА ВО МАКЕДОНСКИОТ И ВО ТУРСКИОТ ЈАЗИК
Sažetak
Македонскиот и турскиот јазик имаат специфични карактеристики на граматичките структури на реченицата. Во македонскиот и во турскиот јазик конститутивен член на реченицата е прирокот, но неговото место е различно. Местоположбата на прирокот во македонскиот јазик e релативно слободна, а во турскиот јазик иако има извесна слобода најчесто се стреми кон крајот на реченицата. Во најголем број случаи со прирокот се јавува подметот, кој ја диктира формата на прирокот. Подметот и во обата јазика обично се јавува на почетокот на реченицата. Како неопходен реченички член во реченицата се јавува предметот кој во македонскиот јазик е релативно слободен во однос на збороредот, а во турскиот јазик обично се наоѓа на средината на реченицата. Пр. мак. Јасмина наслика слика. / Јасмина слика наслика. (подмет: Јасмина; прирок: наслика; предмет: слика) / тур.Yasemin resim çizdi. (подмет: Yasemin; предмет: resim; прирок: çizdi). Неопходен реченичен член е и прилошката определба која во турскиот јазик секогаш се наоѓа пред прирокот, а во македонскиот зависно од видот може да се наоѓа и пред и по прирокот.
Downloads
##submission.citations##
Karaağaç, Günay. 2009. Türkçenin Söz Dizimi. Kesit Yayınları: İstanbul.
Karahan, Leyla. 1998. Türkçede Söz Dizimi. Akçağ: Ankara.
Кепески, Круме. 1985. Граматика на македонскиот литературен јазик.
Просветно дело: Скопје.
Özkan, Mustafa. Sevinçli Veysi. 2012. Türkiye Türkçesi Söz Dizimi (Kelime
Çözümlemeli). Akademik Kitaplar: İstanbul.
Панзова, Виолета. 1996. Универзалната граматика и македонскиот јазик.
Епоха: Скопје.
Саздов, Симон. 2008. Современ македонски јазик 3. Табернакул: Скопје.
Tomić, Mišeska Olga. 1995. Jezik i jezici – uvod u studije jezika. Futura publikacije:
Novi Sad.
Ѓуркова, Минова Лилјана. 2000. Синтакса на македонскиот стандарден јазик.
Магор: Скопје.
Yelten, Muhammet. Açıkgöz, Halil. 2008. Kelime Grupları. Doğu Kütüphanesi:
İstanbul.
Autori predstavljaju časopisu originalne radove temeljene na rezultatima vlastitih istraživanja. Suautori su osobe koje su u značajnoj mjeri doprinijele radu. Autor (i suautori) šalju članak zajedno s popunjenim Prijavnim obrascem (Paper Submission Form) koji ujedno ima svrhu suglasnosti s objavljivanjem rada.
Časopis prima neobjavljene znanstvene radove. Ne primaju se članci koji u velikoj mjeri ponavljaju već objavljene radove autora. U ponavljanja se ubraja kompilacija, odnosno tekst sastavljen od isječaka iz objavljene monografije ili od isječaka iz nekoliko drugih radova. Nedopustivi su plagijati i pretjerano citiranje tuđih radova (trećina ukupnoga opsega članka, ili više). Svi citati, posuđeni ulomci i građa trebaju biti popraćeni uputnicom na izvornik, odnosno na autora i primarni izvor. U slučaju ako je udio tuđeg teksta prevelik, autoru će se preporučiti skraćivanje citata i proširenje opsega originalnoga teksta.
Autor treba dobiti sva potrebna dopuštenja za korištenje posuđene građe (ilustracije i sl.), a za koja on ne posjeduje autorska prava. Autor jamči da članak ne sadrži podatke koji nisu pogodni za javno objavljivanje, između ostaloga i tajne podatke.
Popis literature obuhvaća samo one bibliografske jedinice i poveznice koje su zaista upotrijebljene tijekom istraživanja i koje su u tekstu
Preporuka je da se u tekstu navedu podaci o financijskoj podršci provedenog istraživanja (ako ona postoji). Također se može navesti i zahvala kolegama koji su pripomogli nastanku rada, a koji nisu suautori.
Predajući uredništvu rukopis i Prijavni obrazac autor je službeno dao suglasnost da se njegov rad objavi u časopisu Filološke studije. Autor je i dalje vlasnik autorskih prava članka. Autori imaju pravo povući članak u bilo kojoj fazi njegova razmatranja (do trenutka njegove objave na internetskoj stranici) uz to da trebaju o tome pismeno obavijestiti uredništvo.
Objava članaka je besplatna. Sadržaj je dostupan uz licencu Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
