ПОМОШНИОТ ГЛАГОЛ сум ВО МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК И ПОМОШНИОТ ГЛАГОЛ i- ВО ТУРСКИОТ ЈАЗИК
Povzetek
Македонскиот и турскиот јазик имаат специфични граматички карактеристики. Во македонскиот и во турскиот јазик постои помошен глагол (македонски: сум, турски i-) со слични функции и во двата јазика. Во македонскиот јазик постојат сегашно, минато определено, минато неопределено, идно време и можен начин од помошниот глагол сум. Во турскиот јазик има сегашно, минато определено, минато неопределено време и условна форма на глаголската наставка i-. Во овој труд ќе бидат испитани помошниот глагол сум и глаголската наставка i- и нивната примена со именките и именските видови зборови во македонскиот и во турскиот јазик.
Prenosi
Literatura
факултет „Блаже Конески“: Скопје.
Бојковска, Стојка; Ѓуркова, Минова Лилјана; Пандев, Димитар; Цветковски,
Живко. 2008. Општа граматика на македонскиот јазик. Просветно дело:
Скопје.
Ѓуркова Минова, Лилјана. 2000. Синтакса на македонскиот јазик. Магор:
Скопје.
Ergin, Muharrem. 1998. Türk Dil Bilgisi. Bayrak: İstanbul.
Кепески, Круме. 1985. Граматика на македонскиот литературен јазик.
Просветно дело: Скопје.
Конески, Блаже. 1987. Граматика на македонскиот литературен јазик.
Култура: Скопје.
Korkmaz, Zeynep. 2009. Türkiye Türkçesi Grameri. Türk Dil Kurumu Yayınları:
Ankara.
Панзова, Виолета. 1996. Универзалната граматика и македонскиот јазик.
Епоха: Скопје.
Саздов, Симон. 2008. Современ македонски јазик 2. Табернакул: Скопје.
Томиќ Мишеска Олга. 1997. Помошниот глагол сум и има. во Педесет години
на македонската наука за јазикот. МАНУ: Скопје.
Христовски, Александар. 1995. Граматика на македонскиот литературен
јазик. Скопје.
Цветковски, Живко. 2001. Сум како полнозначен глагол? во Зборник на
трудови од собирот Македонската лексикологија и лексикографија.
Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“: Скопје.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.
