ПОСТМОДЕРНИЗМОТ И СКЕПТИЦИЗМОТ ВО ВЕРОДОСТОЈНАТА ПРЕТСТАВУВАЧКА МОЌ НА ЈАЗИКОТ И ПИСМОТО

  • Jasmina Mojsieva-Gusheva Институт за македонска литература, Универзитет „Св. Кирил и Методиј“ Скопје, Македонија

Povzetek

Овој труд е посветен на проблематизирање на референцијалната функција на јазикот и писмото, поточно сомнежот во неговата веродостојност во однос на осознавањето и опишувањето на стварноста што е една од основните поетички карактеристики на постмодернизмот. Во трудот се зафаќаат повеќе сегменти од филозофските, книжевно-теориските и лингвистичките концепции и категории (на Платон, Лок, Витгенштајн, Дерида, Лакан, Лиотар Бодријар, Компањон и други мислители) како што се: теoриите на реалното сознание, односот на информацијата и смислата; широчината на смислата и значењата на симболите наспроти дефинираноста на знаците; концептот на арбитрарноста на знакот; произволноста на јазикот и зборот; различните јазични игри; дерегулацијата на комуникацијата; кризата на идејата за енциклопедизмот како конечно и единствено сознание. Како илустрација на теориските тези користени се повеќе постмодернистички текстови (романите „Азбука за непослушните“ и „Папокот на светот“ на Венко Андоновски; романот „Опишувач“ на Ермис Лафазановски; романот „Хазарски речник“ на Милорад Павиќ и збирката раскази „Богот на јазикот и други раскази“ на Сретен Угричиќ) кои преку својата отвореност и непрецизност, се најсоодветни за објаснувањето на променливоста на смислата, за варијациите на концептот за вистинитоста, непогодноста на трите типа писмо за точно именување на работите; за непостојаноста на значењата на зборовите кои се само културолошки производ на разликите во трагите, што укажува на различните истории и контексти на нивната употреба. Интерпретативниот дел од трудот го имплицира принципот на споредбена анализа помеѓу дела од македонската и српската книжевност.

Prenosi

Podatki o prenosih še niso na voljo.

Literatura

Андоновски, Венко. 1994. Азбука за непослушните. Зумпрес: Скопје.
Андоновски, Венко. 2000. Папокот на светот. Три: Скопје.
Бест Стивен и Келнер Даглас. 1996. Постмодерна теорија. Култура: Скопје.
Бодријар, Жан. 2001. Симулакруми и симулација. Магор: Скопје.
Vitgenštajn, Ludvig. 1980. Filozofska istraživanja. Nolit: Beograd.
Derrida, Jacques. 1976. O gramatologiji. Veselin Masleša: Sarajevo.
Jerkov, Aleksandar. 2000. Od enciklopedizma do metafikcije. vo PH4. Filološki fakultet: Beograd.
Jutta, George-Lauer. 1993. Postmoderno znanje, teorija o disensu Jean Francois Lyortarda, во Postmoderna ili borba za budučnost. priredio Peter Kemper. August Cesarec: Zagreb.
Kasirer, Ernst. 1985. Filozofija simboličkih oblika. Književna zaednica Novog Sada: Novi Sad. Компањон, Антоан. 2001. Демон теорије. Светови: Нови Сад.
Лафазановски, Ермис. 2001. Опишувач. Магор: Скопје.
Лок Џон. 1962. Огледи о људском разуму II. Култура: Београд.
Lakan, Žak. 1983. Spisi. Prosveta: Beograd.
Man de, Pol. 1975. Problemi moderne kritike. Nolit: Beograd.
Најал, Луси. 1999. Постмодернистичка теорија књижевности. Светови: Нови Сад.
Павиќ, Милорад. 1985. Хазарски речник. Просвета: Београд.
Platon. 1999. O jeziku i saznanju. Reč i misao: Beograd.
Угричић, Сретен. 2000. Бог језика и друге приче. Стубови културе: Београд.
Hjelmslev, Louis. 1980. Prolеgomena teoriji jezika. Grafički zavod Hrvatske:Zagreb.
Habermas, Jirgen. 2002. Postmetafizičko mišljenje. Beogradski krug: Beograd.
Objavljeno
2019-10-20
Kako citirati
Mojsieva-Gusheva, J. (2019). ПОСТМОДЕРНИЗМОТ И СКЕПТИЦИЗМОТ ВО ВЕРОДОСТОЈНАТА ПРЕТСТАВУВАЧКА МОЌ НА ЈАЗИКОТ И ПИСМОТО. Filološke Pripombe, 14(1), 73-82. Pridobljeno od https://journals.ukim.mk/index.php/philologicalstudies/article/view/337
Rubrike
Jezik v zgodovinsko-kulturološkem kontekstu