BESEDOTVORJE PRASLOVANSKEGA GLAGOLA V PRIMERJALNOJEZIKOSLOVNI LUČI
Апстракт
In the article the word formation of Proto-Slavic verb is discussed from comparative-linguistic prospective. Word-formationally motivated verbal classes with typical infinitve suffixes (PSl. *-nǫ-, *-ě 1/’a-, *-i-, *-a-, *-ov/’ev-a-) are compared with their parallels in other (ancient) Indo-European languages. On the basis of this external comparison the word-formational patterns of Proto-Slavic verb are grouped, according to their geographical distribution within Indo-European branches, in terms of relative chronology (Late-Proto-Indo-European, NonCommon-Indo-European, Proto-Balto-Slavic, Proto-Slavic).
Downloads
Референци
Slovenski jezik - Slovene Linguistic Studies 2. S. 47–62.
Arumaa, Peter. 1964. Urslavische Grammatik: I. Band: Einleitung, Lautlehre. 1.
Vokalismus. Heidelberg.
Arumaa, Peter. 1985. Urslavische Grammatik: III. Band: Formenlehre. Heidelberg.
Babič, Matjaž. 2004. Zgodovinsko glasoslovje in oblikoslovje latinskega jezika.
Ljubljana.
Babič, Vanda. 2003. Učbenik stare cerkvene slovanščine. Ljubljana.
Bezlaj, France. 1976, 1982, 1995, 2005, 2007. Etimološki slovar slovenskega jezika
I–V. Ljubljana.
Бошковић, Радосав. 1990 (2000). Основи упоредне граматике словенских
језика. Никшић (Београд).
Braune, Wilhelm.
141987. Althochdeutsche Grammatik. Bearbeitet von Hans Eggers.
Tübingen.
Brugmann, Karl. 2
1916 (
1
1893). Grundriss der vergleichenden Grammatik der
indogermanischen Sprachen: II. Lehre von den Wortformen und ihrem
Gebrauch, 3/1. Strassburg.
Endzelin, Jan. 1912. О происхождении праславянских инфинитивов на -nǫti.
Русский филологический вестник 4. S. 370–372.
Forssmann, Berthold. 2001. Lettische Grammatik. Dettelbach.
Fortson IV, Benjamin W. 2004. Indo-European Language an Culture: An
Introduction. Oxford.
Friedrich, Johannes. 1960. Hethitisches Elementarbuch: 1. Teil: Kurzgefaßte
Grammatik. Heidelberg.
Furlan, Metka. 2008/2009. Glagoli z medpono -nin-. Glagoli z medpono -nu-.
Praindoevropski denominativni vzorci. Hetitščina. Izrorčki k predavanjem.
Ljubljana.
Hempel, Heinrich. 1966. Gotisches Elementarbuch. Berlin.
Hoffner, Harry A. H., Melchert, Craig. 2008. A Grammar of the Hittite Language.
Wunemona Lake, Indiana.
Krahe, Hans. 1967. Germanische Sprachwissenschaft: II. Formenlehre. Berlin.
Lenček, Rado L. 1984/1985. Is there a -ni- : -ne- isogloss in the South Slavic speech
area? Zbornik Matice srpske za filologiju i lingvistiku 27/28. S. 395–403.
Leskien, August. 6
1922 (1
1871). Grammatik der altbulgarischen
(altkirchenslavischen) Sprache. Weimar, Heidelberg.
LIV = Lexikon der indogermanischen Verben: die Wurzeln und ihre
Primärstammbildungen. 2
2001 (1
1998). Unter Leitung von Helmut Rix.
Wiesbaden.
Mallory, James Patrick. 1989 (2005). In Search of the Indo-Europeans: Language,
Archeology and Myth. London.
Mallory, James Patrick, Adams, Douglas Quentin. 1997. Encyclopedia of IndoEuropeans Culture. London, Chicago.
Matasović, Ranko. 2008. Poredbenopovijesna gramatika hrvatskoga jezika. Zagreb.
Mayrhofer, Manfred. 1978. Sanskrit-Grammatik mit sprachvergleichenden
Erläuterungen. Berlin, New York.
Meier-Brügger, Mihael. 2
2002. Indogermanische Sprachwissenschaft. Berlin, New
York.
Meillet, Antoin. 2
1934 (1
1924). Le slave commun. Seconde édition revue et
augmentée avec le concours de A. Vaillant. Paris.
Meiser, Gerhard. 2
2006 (1
1998). Historische Laut- und Formenlehre der lateinischen
Sprache. Darmstadt.
Miklosich, Franz von. 1862–65. Lexicon Palaeoslovenico-Graeco-Latinum. Wien.
Nahtigal, Rajko. 2
1952 (1
1939). Slovanski jeziki. Ljubljana.
Pokorny, Julius. 1948–1959. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. Bern.
Porzig, Walter. 1974. Die Gliederung des indogermanischen Sprachgebiets.
Heidelberg.
Ramovš, Fran. 1936. Kratka zgodovina slovenskega jezika I. Ljubljana.
Ringe, Don. 2006. A linguistic History of English: Volume I: From Proto-IndoEuropean to Proto-Germanic. Oxfprd.
Rix, Helmut. 2
1992. Historische Grammatik des Griechischen. Laut- und
Formenlehre. Darmstadt.
Schuster-Šewc, Hinc. 1977. Zur Bedeutung des Sorbischen und Slowenischen für
die slawische historisch-vergleichende Sprachforschung. Slovansko
jezikoslovje: Nahtigalov zbornik. Uredil Franc Jakopin. Ljubljana. S. 443–451.
Shevelov, George Y. 1964. A prehistory of Slavic: The historical Phonology of
Common Slavic. Heidelberg.
Sławski, Franciszek. 1974. Zarys słowotwórstwa prasłowiańskiego: I. Czasownik.
Słownik prasłowiański I–III. Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk. S. 43–58.
Snoj, Marko. 2
2003 (1
1997). Slovenski etimološki slovar. Ljubljana.
Stang, Christian S. 1942. Das slavische und baltische Verbum. Oslo.
Stang, Christian S. 1966. Vergleichende Grammatik der baltischen Sprachen. Oslo.
Старославянский словарь (по рукописям X–XI веков). 2
1999 (1
1994). Москва.
Szemerényi, Oswald J. L. 1996. Introduction to Indo-European Linguistics. Oxford.
Šekli, Matej. 2011. Besedotvorni pomeni nesestavljenih izpeljanih glagolov v
(pra)slovanščini. Globinska moč besede: Red. prof. dr. Martini Orožen ob 80-
letnici. Zbirka Zora 80. Uredil Marko Jesenšek. Bielsko-Biała, Budapest,
Kansas, Maribor, Praha. S. 32–45.
Šivic-Dular, Alenka. 2011. Sekundarni glagoli na -n-ěti v slovenščini – prehajanje
med glagolskimi vrstami. Izzivi sodobnega slovenskega slovaropisja. Zbirka
Zora. Uredil. Marko Jesenšek. Maribor. S. 441–487.
Thumb, Albert. 3
1959. Handbuch des Sanskrit: II. Teil: Formenlehre. Heidelberg.
Vaillant, André. 1966. Grammaire comparée des langues slaves: Tome III – Le
verbe. Paris.
Vondrák, Wenzel. 2
1924 (1
1908). Stammbildungslehre: Bildung der Verbalstämme.
Vergleichende Slavische Grammatik. Göttingen. S. 704–719.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
