TRANSDIANA ILI TEATRALIZACIJA POPULARNE IKONE U DRAMI „JOHN SMITH, PRINCEZA OD WALESA” TOMISLAVA ZAJECA
Апстракт
The paper discusses the relation between the popular culture and croatian drama of the nineties analysing the signs of popular culture in the play John Smith, Princess of Wales by Tomislav Zajec. The focus of the paper is the status of princes Di as a popular icon of the nineties and the concept of queer identity in the play.
Downloads
Референци
Wilson, Lindy Woodhead. Diana, The Making of a Media Saint, London i New
York: I.B. Tauris. 20-39
Butler. Judith. 2000. Nevolje s rodom. Zagreb: Ženska infoteka.
Butler. Judith. 1988. Performative Acts and Gender Constitution: An Essay in
Phenomenology and Feminist Theory. Theatre Journal. sv. 40, br. 4. 519-531.
http://www.jstor.org/stable/3207893 (4. ožujka, 2010.)
Čejni. Dejvid. 2003. Medijalozovana monarhija. Dejvid Morli i Kevin Robins
(prir). Britanske studije kulture: geografija, nacionalnost i identitet, Beograd:
Geopoetika. 210-221
Childs. Peter i Storry. Mike (ur). 2002. Encyclopedia of contemporary British
culture. London i New York: Routledge.
Fischer-Lichte. Erika. 1992. The Semiotics of Theatre. Bloomington i Indianapolis:
Indiana University Press.
Kouldri. Nik. 2003: Obična slava kraljevske porodice. Dejvid Morli i Kevin Robins
(prir). Britanske studije kulture: geografija, nacionalnost i identitet, Beograd:
Geopoetika. 222-234
Fiske. John. 2003. Reading the Popular. London i New York: Routledge.
Jameson. Fredric. 1987. Postmodernism and Consumer Society. Hal Foster, The
Anti-Aesthetic: Essays on Postmodern Culture. Port Townsend: Bay Press. 111-
125
Lewis. Jeff. 2003. Cultural Studies – the Basics. London: Sage Publications.
Mirzoef. Nicholas. 1999. An Introduction to Visual Culture. London i New York:
Routledge.
Paglia. Camille. 1997. From huntress to hunted: Camille Paglia talks about the
glorious rise and „tacky end“ of Princess Diana. (intervju s Andrewom Rossom)
http://www.salon.com/1997/08/31/paglia_15 (13. kolovoza 2010.)
Richards. Jeffrey. 1999. The Hollywoodisation of Diana. Jeffrey Richards, Scott
Wilson, Lindy Woodhead. Diana, The Making of a Media Saint. London i New
York: I.B. Tauris. 59-73
Spurlin. William J. 2002. I'd rather be the princess than the queen! Mourning Diana
as a gay icon. Adrian Kear i Deborah Lynn Steinberg (ur). Mourning Diana:
Nation, Culture and the Performance of Grief. London i New York: Routledge.
155-168
Zajec. Tomislav. 2007. John Smith, princeza od Walesa. Leo Rafolt. Odbrojavanje.
Antologija suvremene hrvatske drame. Zagreb: Zagrebačka slavistička škola,
29-62
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
