ФОНОСЕМАНТИЧЕСКАЯ КАРТИНА МИРА: К ПОСТАНОВКЕ ПРОБЛЕМЫ
Апстракт
В статье ставится вопрос о необходимости обоснования понятия «фоносемантическая картина мира». Под фоносемантической картиной мира понимается часть языковой картины мира, эксплицированной в языке фоносемантическими средствами (фоносемантическими кластерами). Различные фоносемантические кластеры (ономатопея, звукосимволические слова, фонестемы, звуко-цветовая ассоциативность и другие) формируют звукоизобразительную систему языка, лежащую в основе фоносемантической картины мира. Универсальность и идиоэтничность фоносемантической картины мира рассматриваются на уровне ономатопеи немецкого и русского языков, а также русских диалектов. Устанавливается, что фоносемантические картины мира любых языков мира будут иметь больше сходных черт, чем различных. Показано, что различные фоносемантические кластеры являются носителями общего семантического пространства. Анализ показывает, что фоносемантическая картина мира характеризуется теми же свойствами, что и языковая картина мира, поскольку являет собою способ концептуализации мира и отличается системностью, конкретностью, целостностью, поливариативностью, космологичностью и антропоморфизмом. Для фоносемантической картины мира также характерно единство стабильности и изменчивости, универсального и идиоэтнического. В результате делается вывод о том, что говорить о фоносемантической картине мира как о фрагменте языковой картины мира можно только в контексте традиционной лингвистики. О первичной примарной мотивированности и системном отражении мира на уровне различных фоносемантических кластеров (или фоносемантической картины мира) говорят многие исследователи. Фоносемантическая картина мира является не фрагментом языковой картиной мира, а ее ядром, протоконцептуальным базисом, первоэлементом.
Downloads
Референци
(полемические заметки). В: Вестник Московского университета. Сер. 9.
Филология. №3. С. 22-31.
Вершинина, Мария Г. 2013. Экспликация фоносферы в русской
фоносемантической звуковой картине мира: дисс. … канд. филол. наук.
Пермь: ПГУ. 221 с.
Воронин, Станислав В. 1982. Основы фоносемантики. Л.: Изд-во ЛГУ. 248 с.
Газов-Гинзберг, Анатолий М. 1965. Был ли язык изобразителен в своих
истоках? (Свидетельство прасемитского запаса корней). М.: Наука. 183 с.
Джукаева, Марха А. 2010. Межъязыковые фоносемантические свойства
спирантов (на материале чеченского, русского и немецкого языков):
автореф. дис. … канд. филол. наук. Пятигорск. 26 с.
Дрожащих, Наталья В. 2006. Синергетическая модель иконического
пространства языка: автореф. дис. ... д-ра филол. наук. Барнаул. 32с.
Зимова Мария Д. 2005. Звукоизобразительные тенденции начальных
согласных в немецком и новогреческом языках: автореф. дис. … канд.
филол. наук. Пятигорск: ПГЛУ. 17 с.
Колева-Златева, Живка. 2008. Славянская лексика звукосимволического
происхождения. Tractata Slavica Universitatis Debreceniensis. Vol. I.
Debrecen. 355 с.
Михалёв, Андрей Б. 2014. От фоносемантического поля к
протоконцептуальному пространству языка. В: Вопросы когнитивной
лингвистики. № 1 (038). С. 91-104.
Михалёв, Андрей Б. 1995. Теория фоносемантического поля. Пятигорск: Издво ПГЛУ. 213 с.
Михалёв, Андрей Б. 2009. Фоносемантика и языковая картина мира // В:
Языковое бытие человека и этноса: когнитивный и психолингвистический аспекты. Березинские чтения. Вып.15. М.: ИНИОН РАН, МГЛУ. С.133-
140.
Михалёв, Андрей Б. 2008. Проблема категоризации (фоносемантический
ракурс). В: Problems of General, Germanic and Slavic Linguistics. Papers for
70-thanniversary of Professor V.Levickij. Chernivtsi: Books-XXI. P. 163–170.
Панфилов, Владимир З. 1975. Язык, мышление, культура. В: Вопросы
языкознания. М. № 1. С.3-12.
Прокофьева, Лариса П. 2007. Звуко-цвеговая ассоциативность: универсальное,
национальное, индивидуальное. Саратов: Изд-во Саратовского
медицинского ун-та. 280 с.
Радченко, Олег А. 2002. Понятие языковой картин мира в немецкой
философии языка XX века. В: Вопросы языкознания. №6. С. 140 - 160.
Рамишвили, Г. В. 1984. Вильгельм фон Гумбольдт — основоположник
теоретического языкознания. В: Гумбольдт В. фон, Избранные труды по
языкознанию. М. С.5 – 33.
Шестакова, Ольга В. 2013. Универсальное и специфическое в ономатопее:
дисс. … канд. филол. наук. Пермь: ПГУ. 228 с.
Шляхова, Светлана С., Шестакова Ольга В. 2014. Фоносемантическая картина
мира в немецком и русском языках. В: Когнитивные исследования языка.
№ 18. С. 751-754.
Шляхова, Светлана С. 2005. «Другой язык». Опыт маргинальной лингвистики.
Пермь: ПГТУ. 350 с.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
