СПЕЦИФИКА ДЕЙКТИЧЕСКОЙ ФУНКЦИИ МЕСТОИМЕНИЯ Я В ПОЛИТИЧЕСКОМ ДИСКУРСЕ РУССКОГО И ЧЕШСКОГО ЯЗЫКОВ
Апстракт
Задача работы состоит в попытке показать специфику местоимения Я в политическом дискурсе на материале Чешского национального корпуса (ЧНК). В статье рассматривается эгоцентрическая семантика местоимения Я и обозначается его место в функционально-семантическом поле персональности. Кроме того, уделяется внимание контекстуальным переводам местоимения.
Downloads
Референци
реализации информационно-интерпретационной стратегии в
немецкой политической речи. В: Вестник Челябинского
государственного университета. № 17. Челябинск. С. 18–21.
Арутюнова, Нина Давидовна. 1982. Лингвистические проблемы
референции. В: Новое в зарубежной лингвистике. Вып. 13. Москва.
С. 5–40.
Баранов, Анатолий Николаевич; Казакевич, Елена Георгиевна. 1991.
Парламентские дебаты: традиции и новации. Москва: Знание.
Бенвенист, Эмиль. 1974. Общая лингвистика. Москва: Издательство
«Прогресс».
Бондарко, Александр Владимирович. 2002. Теория значения в системе
функциональной грамматики: на материале русского языка.
Москва: Рос. академия наук. Ин-т лингвистических исследований.
Языки славянской культуры (Studia philologica).
Бюлер, Карл. 1993. Теория языка: Репрезентативная функция языка.
Москва: Прогресс.
Виноградов, Виктор Алексеевич. 1990. Дейксис. В: Лингвистический
энциклопедический словарь. Гл. ред. В.Н.Ярцева. Москва: Сов.
энциклопедия. С. 128.
Ерзинкян, Eлена. 1978. Временной дейксис в семантике разных частей
речи. В: Вестн. общ. наук АН Армении. № 2. СССР. Ереван. С. 21–
32.
Есперсен, Отто. 1958. Философия грамматики. Москва: Изд-во иностр.
лит-ры.
Иссерс, Оксана Сергеевна. 1996. Что говорят политики, чтобы
нравиться своему народу. В: Вестн. Ом. ун-та. Вып. 1. Омск. С.
71–74.
Падучева, Елена Викторовна. 2008. Режим интерпретации как
контекст, снимающий неоднозначность URL: http://www.dialog21.ru/digests/dialog2008/materials/html/64.htm (дата обращения 25
августа 2016).
Падучева, Елена Викторовна. 2011. Семантические исследования.
Семантика времени и вида. Семантика нарратива. Москва:
Школа «Языки русской культуры».
Синеокая, Н.А. 2012. Характеристика политического дискурса. URL:
http://www.science-education.ru/ru/article/view?id=7695 (дата
обращения 20 августа 2016).
Кибрик, Андрей. Дейксис. URL:
http://www.krugosvet.ru/enc/gumanitarnye_nauki/lingvistika/DEKSIS.h
tml?page=0,0 (дата обращения: 18 июля 2016).
Кравченко, Александр Васильевич. 1992. Вопросы теории
указательности: Эгоцентричность. Дейктичность.
Индексальность. Иркутск: Изд-во. Иркутского ун-та.
Успенский, Борис Андреевич. 2011. Дейксис и вторичный семиозис в
языке. В: Вопросы языкознания. №2. Москва. С. 3–30.
Успенский, Борис Андреевич. 2012. Ego Loquens: Язык и
коммуникационное пространство. Изд.2, испр.и доп. Москва:
Российский государственный гуманитарный университет.
Шейгал, Елена Иосифовна. 2000. Семиотика политического
дискурса. URL:
http://irbis.amursu.ru/DigitalLibrary/EBD/10.02.00/020004014.pdf
(дата обращения 15 августа 2016).
Шелякин, Михаил Алексеевич. 1986. Русские местоимения: (Значение,
грамматические формы, употребление). Тарту. Изд-во ТГУ.
Якобсон, Роман Осипович. 1957/1972 (перевод). Шифтеры, глагольные
категории и русский глагол. В: Принципы типологического анализа
языков различного строя. Москва: Наука. С. 95–113.
Jespersen, Otto. 1922. Language, Its Nature, Development and Origin. New
York.
Посессивнoсть URL:
http://www.krugosvet.ru/enc/gumanitarnye_nauki/lingvistika/POSESSI
VNOST.html?page=0,0 (дата обращения 19 августа 2016).
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
