ВИНАВЕРОВ ЊЕГОШ: ФИГУРА ЈЕДНОГ УТОПИСТИЧКОГ ЈУНАКА ИЗ 1921. ГОДИНЕ
Апстракт
У раду се анализира експресионистички портрет Петра II Петровића Његоша, који је Станислав Винавер изложио у есеју „Његош и зли волшебници“ (Громобран свемира, 1921). За разумевање овог особеног доживљаја романтичког песника важна је и непосредна историјска близина Црњансковог Његоша из 1919. године (песма „Његош“, Лирика Итаке), затим његовог Његоша из 1925. године (есеј „Размишљања о Његошу“), и коначно Андрићевог Његоша у есеју „Његош као трагични јунак косовске мисли“ (1935). Као занемарени текстови досадашње његошологије, они данас, у време када су Његошеви лик и дело постали својеврснa балканскa јабукa раздора, показују један други пут разумевања, а то је пут утопијског мишљења.
Downloads
Референци
Андрић, Иво. (1981). Напомене (приређивача). Уметник и његово дело (Сабрана дела, књ. 13). Београд: Удружени издавачи. 351-375.
Benjamin, Walter. (1989). Porijeklo njemačke žalobne igre, prev. Javorka Finci-Pocrnja. Sarajevo: Veselin Masleša.
Bloh, Ernst. (1982). Duh utopije, prev. Tabaković, M. Beograd: BIGZ.
Blum, Hаролд. (1980). Antitetička kritika: teorija pesništva, prev. M. Herman-Sekulić. Beograd: Slovo ljubve.
Винавер Станислав. (2012 а) Бергсоново учење о ритму. Видело света: књига о Француској. Дела Станислава Винавера (прир. Г. Тешић), том. 6. Београд: ЈП Службени гласник, 15-72.
Винавер, Станислав. (2012 б) Заноси и пркоси Лазе Костића. Дела Станислава Винавера (прир. Г. Тешић), том 18. Београд: ЈП Службени гласник.
Винавер, Станислав. (1921/1985) Громобран свемира (фототипско издање). Београд: „Филип Вишњић“ – Завод за издавачку делатност.
Ђилас, Милован. (1952). Легенда о Његошу. Београд: Култура.
Djilas, Milovan. (1966). Njegoš: poet, prince, bishop. New York: Harcourt, Brace & World.
Ђорђевић, Драган. (2006). „Поетика планине“. Браничево: часопис за књижевност и културу, LII, 1–2/. Пожаревац: Центар за културу Пожаревац, 127–147.
Hannoosh, M. (1994). The allegorical artist and the crises of history: Benjamin, Grandville, Baudelaire. Word & Image, 10 (1).
Hegel, G. W. F., Sonnenfield, V. D., Gans, E., & Hegel, K. (2006). Filozofija povijesti. Bardfin.
Илијада, прев. М. Н. Ђурић. (1977). Нови Сад: Матица српска.
Jacoby, Russel. (2005). Picture imperfect: Utopian Thought for an Anti-Utopian Age. New York: Columbia University Press.
Jean-Paul Sartre J. P. (1981). The Family Idiot: Gustave Flaubert, 1821-1857, vol. 1, trans. C. Cosman. University of Chicago Press.
Krleža, Miroslav. (1975). Panorama pogleda, pojava i pojmova IV, Sarajevo, Zagreb: Oslobođenje, Mladost.
Majstorović, Stevan. (1979). U traganju za identitetom. Beograd: Prosveta.
Mamford, Luis. (2009). Priča o utopijama, prev. Golijanin A. Čačak: Gradac.
Црњански, Милош. (1919). Лирика Итаке. Београд: С.Б. Цвијановић.
Crnjanski, Miloš. (1983). Razmišljanja o Njegošu. Eseji (ured. J. Hristić). Beograd: Nolit, 19-23.
Црњански, Милош. (1993). Лирика. Дела Милоша Црњанског, том 1. Београд, Lausanne: Задужбина Милоша Црњанског, Éditions l'Âge d'Homme, БИГЗ, СКЗ.
Čengić, Enes. (1990). S Krležom iz dana u dan (knj. 5) – Post mortem I: (1981-1988). Sarajevo: Svjetlost.
Šeling, F. V. J. (1985). Filozofska istraživanja o suštini ljudske slobode i o predmetima koji su s tim povezani, prev. Stanisavac M. Beograd: Grafos.
Авторски права (c) 2023 Dragan Đorđević
Ова дело е лиценцирано под меѓународната лиценца Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0.
Авторите во списанието претставуваат оригинални дела врз основа на резултатите од сопственото истражување. Лицата кои дале значителен придонес во трудот се наведуваат како коавтори. Заедно со статијата, авторите (и коавторите, доколку ги има) треба да достават пополнет образец за пријава на трудот (Paper Submission Form), со кој се потврдува согласноста на авторот за објавување на трудот.
Списанието прифаќа научни трудови кои претходно не биле објавени. Не се прифаќаат трудови кои во голема мера ги повторуваат претходно објавените трудови на авторите. Повторувањето подразбира и компилација – текст составен од фрагменти од објавена монографија или голем број на претходно објавени статии. Плагијатот не е дозволен, како и прекумерното цитирање на туѓи трудови (една третина или повеќе од целиот труд). Сите цитати, цитирани извадоци и материјали мора да имаат цитирани автори и извори. Ако уделот на туѓиот труд е преголем, се препорачува да се скратат цитатите и да се зголеми обемот на оригиналниот текст.
Авторот треба да ги има сите потребни дозволи за користење на позајмените материјали и материјалите на други автори што ги користи во својот труд (илустрации и слично). Авторот гарантира дека статијата не содржи информации што не подлежат на објавување во отворен печат, вклучувајќи ги и оние што содржат или претставуваат доверливи информации.
Во списокот на литературата се вклучени само делата цитирани во трудот, како и линковите за страниците и изворите од кои е цитирано доколку станува збор за извори од интернет. На авторот му се препорачува да ги наведе во текстот изворите на финансиска поддршка на спроведените истражувања и стипендиите, доколку ги имало. Исто така, може да се изрази благодарност и до колегите кои придонеле или помогнале околу работата на текстот, а кои не се коавтори.
Со доставувањето на ракописот и образецот на апликација до редакцијата, авторот официјално се согласува со објавувањето на неговиот труд во „Филолошки студии“. Авторите се носители на авторски права и ги задржуваат сите права за објавување и користење на статијата. Авторите имаат право да ја повлечат статијата во кое било време до моментот на објавување на сајтот, со тоа што претходно за тоа, по писмен пат, треба да ја известат редакцијата на списанието.
Статиите се објавуваат бесплатно. Содржината е достапна под лиценцијата Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Издавачка Етика
Редакција
Сите трудови доставени до Редакцијата ги читаат прво нејзините членови и соработници за да се утврди дали се однесуваат тие на релевантната проблематика и дали одговараат на форматот на списанието. Редакцијата на „Филолошки студии“ гарантира дека разгледувањето на доставените трудови и нивните рецензии не зависат од: комерцијални интереси, пол, националност, верски убедувања, политички ставови и други фактори. Единствениот критериум при изборот е академското ниво на трудот.
Во зависност од рецензијата, статијата може веднаш да се прати за објавување, да биде отфрлена или испратена до авторот за измена и за доработка. Во случај на несогласување со забелешките на рецензентот, авторот има право да ги оправда своите ставови. Доколку од рецензентите се добиени контрадикторни мислења, текстот се упатува на трет рецензент или конечната одлука се заснова на гласање на членовите на Редакцијата, по одделното разгледување.
Рецензенти
Статиите испратени до Редакцијата минуваат процес на двојно анонимно рецензирање. Имињата на рецензентите не треба да му бидат познати на авторот на статијата и обратно. Рокот за рецензирање е три-четири седмици. Рецензентите можат да бидат членови на Редакцијата и автори на списанието што објавувале претходно во него. Онаму каде што е неопходно, за рецензенти се назначуваат специјалисти од други: организации, градови и земји.
Рецензентите треба да бидат специјалисти за предметно-тематската област на која се однесува статијата. Редакцијата треба да спречи каков било судир на интереси во врска со дадениот научен труд и со неговиот автор.
Рецензентот е должен да им обрне внимание на членовите на Редакцијата за секоја суштинска сличност или поистоветување меѓу ракописот што се рецензира и која било друга публикација што му е позната. Рецензентот, исто така, е должен да го држи во тајност трудот што му е доверен, да не го пренесува на трети лица ракописот што му е доверен нему за рецензија и пред објавувањето на публикацијата да не ги објавува информациите содржани во него.
Рецензентите треба да дадат објективна, непристрасна и аргументирана процена на трудот. Забелешките треба да бидат формулирани коректно, така што оценувањето на трудот се однесува само на текстот на статијата и на неговата содржина. Рецензијата треба да биде напишана добронамерно, а наведените забелешки имаат за цел да им помогнат на авторите да ги коригираат утврдените недостатоци и да ја подобрат статијата пред да биде објавена таа на веб-страницата на издавачот и пред да биде достапна за пошироката публика.
