ОДНОСОТ НА ЈУГОСЛОВЕНСКОТО ДРЖАВНО РАКОВОДСТВО КОН МАКЕДОНСКО-СРПСКИОТ ЦРКОВЕН СПОР НЕПОСРЕДНО ПО ПРОГЛАСУВАЊЕТО НА АВТОКЕФАЛНОСТA HA МАКЕДОНСКАТА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА

Апстракт

Прогласувањето на аетокефалноста на Македонската православна црква ео јули 1967 година на Третиот црковно-народен собор, предизвикало остра реакција на епископатот на Српската православна црква, преточена во одлуките од вонредното заседание на Соборот од септември 1967 година. Влошените односи меѓу Српската и Македонската православна црква честопати биле на дневен ред на Сојузната комисија за верски прашања, како пред прогласувањето на автокефалноста на МПЦ, уште повеќе потоа. Претставниците на Сојузниот извршен совет во многуте разговори кои ги воделе со српскиот патријарх Герман истакнувале дека прашањето за признавање на автокефалноста на МПЦ не е исклучиво црковно-канонски, туку
пред cè национално-политички проблем. Во Сојузната комисија за верски прашања една година no прогласувањето на автокефалноста на МПЦ констатирале дека Патријархот и Синодот категорички го одбивале секој обид да ce нормализираат односите меѓу двете цркви, упорно опстојувајќи на ставот дека
МПЦ може да биде само дел од Српската православна црква. За ова прашање честопати било дискутирано и на седниците на републичките комисии за верски прашања во Македонија и Србија.