ПЛУРИЛИНГВИЗМОТ – НОВО ЛИЦЕ НА ЈАЗИЧНИОТ И КУЛТУРНИОТ ИДЕНТИТЕТ

Апстракт

Во услови на засилен процес на глобализација и хомогенизација – како сериозна закана за јазичната и културната разновидност во светот – афирмацијата на плурилингвизмот прераснува во приоритет. Плурилингвизмот станува стратешка определба на светската и на европската јазична политика, што доведува до донесување на разновидни меѓународни акти за регулирање на оваа социолингвистичка појава. Ќе направиме осврт на суштествените определби на неколку меѓународни акти, како што се Светската декларација за јазичните права (1996), Европската повелба за регионалните или малцинските јазици (1992) и Европската повелба за плурилингвизмот (2005), кои отвораат хоризонти за јазична коегзистенција и јазичен мир во светот и во Европа со тоа што се признава правото на секоја јазична заедница да се реализира преку сопствениот јазик во најразлични области од животот.