ПОТРЕБА ОД БЕНЕФИЦИРАН РАБОТЕН СТАЖ ЗА ВРАБОТЕНИТЕ ВО ВОНИНСТИТУЦИОНАЛНА И ВО ИНСТИТУЦИОНАЛНА ЗАШТИТА ЗА ДЕЦА СО УМЕРЕНА И СО ТЕШКА ИНТЕЛЕКТУАЛНА ПОПРЕЧЕНОСТ

Апстракт

Системот на загитита и рехабилитација на лица со инвалидност, како и
воспитно-образовниот систем во Република Македонија од 2000 година, па go
денес претрпе низа промени предизвикани од процесите на
деинституционализација и инклузија. Ваквите промени предизвикуваат
значително да ce намали бројот на деца со умерена интелектуална попреченост
во дневните центри и во Заводот за рехабилитација иа деца u младинци „Топанско
Поле“, a за сметка на ваквата промена да доминираат децата со тешка
интелекшуална попреченост.
Менувањето на структурата на корисниците, зголемувањето на
работниот стаж иа стручните лица кои работат со оваа категорија деца и
слабата надворешна мотивираност предизвикуваат професионално согоруваље.
Истражувањето е спроведеио на примерок од 16 стручни лица вработени
во Заводот за рехабилитација на деца и младинци „ Топанско Поле“ во Скопје u 94
стручни лица бработеии во центрите за дневно зѓрижување во Република
Македоиија.
Кадарот што е ангажиран на третман иа лица со тешка интелектуална
попреченост во Специјалниот завод во Демир Капија има работен стаж кој ce
смета со зголемено траење. Затоа истражуваљето е спроведено со цел да
испитаме дали стручните лица кои ja покриваат оваа категорија деца имаат
потреба од дополнително мотивирање и стимулирање, како и воведуеање
бенефициран работен стаж како можност за зголемување на ефикасноста во
работењето и подобрување на кеалитетот на живот на стручните профили кои
ce во директен и секојдневен контакт со деца со умерена и со тешка
интелектуална попреченост.