ЗА ГРЕВОТ, ТИШИНАТА И ДРУГОСТА

Апстракт

Овој труд ќе ce обиде da ja испита врската помеѓу гревот и тишината од една страна и гревот и светот, или другоста од друга, преку разгледување на Кјеркегеровото учење за гревот - a поточно, за првиот грев на Адам - онакво какво што е претставено во неговиот Поим за тегобноста. Тој има три меѓусебно поврзани цели. Првата е да укаже на тоа дека ова дело поставува една оригинална идеалистичко-трансцендентална епистемолошка рамка. Втората, е да покаже дека остварувањето на гревот на Адам изискува извесен говор, od noćno, eden еид na разговор na човекот со самиот себе; no и дека тоа случува надвор од каков било однос со другиот. Имепо, ваквиот грев за npв naт вocтaнoвyвa некаква другост. Копечно, третата е да утврди, врз ocнoвa па некои од заклучоците од претходно изложеното, дека вбројувањето па прародителскиот грев во етичките поими, пеговото обележување како добар или како зол, треба, во најмала рака, да ce земе сит grano salis.