СПОРЕДБИ НА НЕКОИ ГРАМАТИЧКИ И ЛЕКСИЧКИ КАРАКТЕРИСТИКИ НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК И ДРУГИ СВЕТСКИ ЈАЗИЦИ НИЗ ПРИЗМА НА САПИР-ВОРФОВАТА ХИПОТЕЗА

Apstrakt

Сапир-Ворфовата хипотеза се реактуелизира во последниве години и докажува дека јазиците со својата граматичка, лексичка и друга структура, значително влијаат врз мисловно-когнитивните способности на говорителите на односните јазици. Низ призмата на Сапир-Ворфовата хипотеза, односно, од аспект на лингвистичката релативност и лингвистичкиот детерминизам, во oвој труд споредбено анализираме некои важни граматички и лексички карактеристики на стандардниот македонски јазик и осум други светски јазици ̶ хопи, кинескиот, амондава, англискиот, нучахнул, шона, ескимскиот и јапонскиот јазик. Се фокусираме на лингвистичкото концептуелизирање и изразување на физичкото време, на предикацијата и на домородните јазици, кои немаат вистинска реченица со регуларни внатрешни синтаксички односи како во развиените јазици. Цел на нашата анализа е и тоа какви видови зборови како функционираат во јазиците и какви ефекти произведуваат полисемијата и платисемијата во лексичките системи на јазиците.