ГОВОРНИОТ ЧИН ИЗВИНУВАЊЕ ВО МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК
Povzetek
Овој труд ги испитува најчестоупотребуваните стратегии и потстратегии за извинување кај младата популација во Република Северна Македонија, а целта е да се согледаат сличностите и разликите, во однос на употребата на овие стратегии и потсратегии кај возрасната популација. Примерокот го сочинуваат 50 говорни чинови за извинување, собрани од лица на возраст од 21 до 31 година, што претставува еден вид корпус. За собирање на податоците се користи анкета со прашања од отворен тип, а анализата се потпира на споредбата со резултатите од претходни истражувања, квалитативната анализа на содржината, во чија основа е кодирањето и интерпретативниот индуктивен метод.
Резултатите покажуваат дека младите лица употребуваат исти стратегии и потстратегии како и возрасните. Значи, тие повеќе ги употребуваат директните стратегии, а особено стратегијата преземање одговорност, односно нејзините потстратегии објаснување и немање намера. Понатаму, резултатите потврдуваат дека, во рамките на оваа стратегија, младите говорители воопшто не ги употребуваат потстратегиите: соговорникот е во право и изразите на засраменост. Од резултатите се гледа и дека, во однос на директната стратегија изрази за извинување, младите говорители најмногу ги користат потстратегиите: молба за простување, понудено извинување и искажување жалење. Потстратегиите: странски зборови, ублажувачи и изрази за помирување не се забележани. Индиректните стратегии, пак, во однос на директните, многу поретко се користат. Од нив, младите говорители, најмногу ја употребуваат стратегијата понуда за надомест или поправка на грешката.
Prenosi
Literatura
Кусевска, Марија, Бужаровска, Елени. (2020). Прагматика: Јазик и комуникација. Скопје: Арс-Ламина публикации, Арс Либрис. [Kusevska, Marija, Buzharovska, Eleni. (2020). Pragmatika: Jazik i komunikacija. [Pragmatics: Language and communication]. Skopje: Ars-Lamina publikacii, Ars Libris. (In Macedonian)]
Милосавлевиh, Бојана. (2007). „Форме извињења у формалном и неформалном стилу комуникације.“ Стил 6, 209−222. Београд: Међународно удружење „Стил“. Milosavlevikj, Bojana. (2007). Forme izvinjenja u formalnom i neformalnom stilu komunikacije. [Forms of apology in formal and informal style of communication] In Style 6. 209−222. Belgrade: Meђunarodno udruženje „Stil“]. (In Serbian)].
Трајкова, Зорица, Нешковска, Силвана, Кусевска, Марија, Смичковска, Фанија. (2014). Говорни чинови: Барање, заблагодарување, извинување, прeговарање во англискиот и македонскиот јазик. Скопје: Академски печат. [Trajkova, Zorica, Neshkovska, Silvana, Kusevska, Marija, Smichkovska, Fanija. (2014). [Speech acts: Requesting, thanking, appologizing, negotiation in English and Macedonian language. (In Macedonian)].
Bloomer, Aileen. (2010). “Designing a questionnaire”. In: Hunston, Susan, Oakey, David. (eds.). Introducing applied linguistics: Concepts and skills. 145−150. London, New York: Routledge Taylor & Francis Group.
Blum-Kulka, Shoshana, House, Juliane, Kasper, Gabriele. (eds.). (1989). Cross-cultural pragmatics: Requests and apologies. Norwood: Ablex Publishing Corporation.
Brown, Dean, James. (2009). “Open-response items in questionnaires. ” In Heigham, Juanita, Croker, A. Robert. (eds.). Qualitative research in applied linguistics: A practical introduction. 200-219. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
Griffee, T., Dale. (2018). An introduction to second language research methods: Design and data, 2 nd ed. Berkeley, Kyoto: TESL-EJ Publications.
Harris, J., Richard. (2003). “Traditional Nomothetic Approaches”. In: Davis, F., Stephen. (ed.). Handbook of research methods in experimental psychology. 41−65. Malden, Oxford: Blackwell Publishing.
Hardie, Аndrew. (2016). “Corpus linguistics”. In Keith Allan, ed., The Routledge handbook of linguistics. 502–515. Routledge.
Harding, Thomas, Whitehead, Dean. (2016). “Analyzing data in qualitative research”. In: Schneider, Z. & Whitehead, D. (eds.), Nursing and midwifery research: methods and appraisal for evidence-based practice, 5th ed.,. ch. 8. Elsevier.
Holmes, Janet. (1990). “Apologies in New Zealand English 1”. Language in society 19. 155−199.
Kahlke, М. Renate. (2014). “Generic qualitative approaches: pitfalls and benefits of methodological mixology”. International Journal of Qualitative Methods 13(1). 37–52.
Lincoln, S., Yvonna, Guba, G., Egon. (1985). Naturalistic inquiry. Beverly Hills, London: Sage Publications.
Neuman, Lawrence, William. (2000). Social research methods: Qualitative and quantitative approaches, 4 nd ed. Boston, London: Allyn and Bacon.
Nunan, David. (1992). Research methods in language learning. Cambridge, New York: Cambridge University Press.
Ogiermann, Eva. (2009). On apologising in negative and positive politeness cultures. Amsterdam, Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Olshtain, Elite, Cohen, D. Andrew. (1983). “Apology: A speech-act set”. In: Wolfson, Nessa, Judd, Elliot. (eds.). Sociolinguistics and language asquisition. 18−35. Rowley, Massachusetts: Newbury House Publishers.
Searle, R. John. (1979). Expression and meaning: Studies in the theory of speech acts. Cambridge, New York: Cambridge University Press.
Searle, R. John. (1970). Speech acts: An essay in the philosophy of language. London, New York: Cambridge University Press.
Schreier, Margrit. (2014). “Qualitative content analysis”. In: Flick, U. (ed.). The sage handbook of qualitative data analysis. 170−183. Los Angeles, London: Sage Publications.
Thomas, R., David. (2006). A general inductive approach for analyzing qualitative evaluation data. American Journal of Evaluation, 27(2), 237−246.
Yin, K. Robert. (2011). Qualitative research from start to finish. The Guilford Press.
Prenosi
Objavljeno
Številka
Rubrika
Licenca
Avtorske pravice (c) 2025 Blagica Naumova, Violeta Janusheva
To delo je licencirano pod Creative Commons Priznanje avtorstva-Nekomercialno-Brez predelav 4.0 mednarodno licenco.
Avtorji se v reviji predstavljajo z izvirnimi prispevki, ki temeljijo na rezultatih lastnega raziskovanja. Tisti, so poleg avtorja znatno prispevali k nastanku prispevka (članka), so poimenovani kot soavtorji. Avtor (in morebitni soavtorji) skupaj s prispevkom odda tudi izpolnjen obrazec za prijavo prispevka (Paper Submission Form), s katerim soglaša z objavo.
Revija sprejema tiste znanstvene prispevke, ki prej še niso bili izdani. V izdajo ne sprejema prispevkov, ki v veliki meri ponavljajo druge, že objavljene prispevke istega avtorja. Za ponavljanje se šteje tudi kompilacija - besedilo, ki ga sestavljajo fragmenti iz že objavljenih monografij ali člankov. Plagiatorstvo in čezmerno (kar pomeni več kot tretjino celotnega obsega) navajanje del drugih znanstvenikov velja za nedopustno. Vsi citati, fragmentarna povzemanja in uporabljeno gradivo se morajo korektno nanašati na avtorje oz. prvotni vir. Če je delež tujega besedila velik, priporočamo, da se število citatov zmanjša in količina izvirnega besedila poveča.
Avtor mora nujno pridobiti dovoljenja za uporabo vseh izposojenih gradiv (kot so denimo ilustracije), pri katerih nima statusa imetnika avtorskih pravic sam. Zagotavlja, da prispevek ne vključuje podatkov, ki niso dostopni javno in bi lahko predstavljali tajne informacije.
V seznam literature se napiše samo tisto gradivo, ki je bilo dejansko uporabljeno za potrebe raziskave oz. na katero se avtor v besedilu dejansko sklicuje.
Priporočjivo je, da se v besedilu (če je le možno) navede vire finančne podpore za izvedbo raziskave, prav tako se lahko doda zahvalo kolegom, ki so kakorkoli pripomogli pri nastajanju članka, ne morejo pa biti opredeljeni kot soavtorji.
Z oddajo besedila in obrazca za prijavo prispevka se avtor uradno strinja z objavo v reviji Filološke pripombe. S tem ostaja imetnik avtorskih pravic, sme pa tudi preklicati objavo, če je prispevek v fazi pregledovanja oz. če še ni objavljen na spletni strani. O preklicu mora pisno obvestiti uredništvo revije.
Za objavo članka avtor ne prejme plačila. Objava je v spletni obliki dostopna brezplačno, in sicer pod licenco Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Etični Kodeks
Uredništvo
Vse prispevke v prvi vrsti pregledajo sodelavci uredništva, ki so pozorni na skladnost z iskano problematiko in na skladnost s formatom revije. Uredništvo Filoloških pripomb zagotavlja, da izbira recenzentov in rezultati recenzije niso odvisni od komercialnih interesov, spola, narodnosti, verske pripadnosti, politične opredelitve in drugih podobnih dejavnikov. Edini kriterij je akademska ustreznost prispevka.
Ko recenzenta podata mnenje pripravljen za objavo, zavrnjen ali pa zahteva avtorjeve popravke. V primeru nestrinjanja z recenzijo ima avtor pravico pojasniti svoja stališča. Če se stališča obeh recenzentov še vedno razlikujejo od avtorjevih, preveri prispevek tretji recenzent, lahko pa po posebni obravnavi vprašanja o njem glasuje članstvo uredništva.
Recenzenti
Preverjanje prispevka poteka z anonimno recenzijo, ki jo opravita dva eksperta z istega področja (avtor ne izve njunih priimkov, recenzenta ne izvesta priimka avtorja). Za recenzijo se predvideva od 3 do 4 tedne časa. Za recenzente se navadno izbira člane uredništva ali znanstvenike, ki so o isti tematiki pisali v prejšnjih številkah revije, po potrebi pa je mogoče kontaktirati tudi eksperte iz drugih organizacij, mest ali držav.
Recenzent mora biti torej specializiran za isto tematiko, kot je izpostavljena v prejetem prispevku. Uredništvo se prizadeva, da bi zagotovilo izogib konflikta interesov med podanim mnenjem o članku in avtorjem samega članka.
Recenzent je dolžan opozoriti urednika in člane redakcije na kakršnekoli prekomerne podobnosti ali sovpadanja prispevka s teksti, ki jih sicer pozna. Ohranjati mora strokovno tajnost in nima pravice tretjim osebam predstavljati prispevka (in podatkov v njem), dokler ta ni objavljen.
Recenzent poda objektivno, pretehtano in argumentirano oceno prispevka. Kritike oblikuje korektno; tako, da se navezuje samo na besedilo prispevka in informacije, ki jih slednji ponuja.
Uredništvo revije predpostavlja, da sta mnenje in kritični zapis napisana z dobrim namenom - da bi bila avtorju v pomoč pri odpravi pomanjkljivosti oz. da bi se njegovo pisanje izboljšalo do te mere, da bi upravičil javno objavo in dostopnost svojih spoznanj celotni znanstveni skupnosti.
