Реализација на анафорскиот субјект во македонскиот јазик
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Во овој труд ги претставуваме резултатите од истражувањето на синтаксата на анафорската референција во наративниот дискурс. Главната цел на истражувањето е да ги утврди принципите што го одредуваат реализирањето на анафорските субјекти во наративните текстови на македонски јазик. Текстуалната анализа на избраните наративи опфаќа три формални категории субјекти со кои се кодираат протагонистите во наративите: „празен“ (реализиран преку личната наставка на глаголскиот предикат), заменски и именски. Добиената дистрибуција на секоја испитувана категорија се објаснува преку делувањето на когнитивниот принцип според кој изборот на формата на субјектот зависи од менталната достапност на субјектниот референт во меморијата на слушателот/читателот. Меѓутоа, овој принцип може да се наруши под влијание на други принципи кои предизвикуваат отклонувања од предвидените реализации на анафорските субјекти. Резултатите на анализата ја потврдиja главната хипотеза дека формата на субјектот се одредува од заемодејството на когнитивниот принцип со семантички, синтаксички и дискурсно-прагматички принципи. Делувањето на секој од разгледуваните принципи се објаснува преку примерите од анализираните текстови.
Downloads
Article Details
Copyright © 2019 Blaže Koneski Faculty of Philology, Skopje
Journal of Contemporary Philology (JCP)
Современа филологија
References
Brown, G. and Yule, G. (1983). Discourse analysis. Cambridge: Cambridge University Press.
Chafe, W. L. (1987). Cognitive constraints on information flow. In R. S. Tomlin (ed.). Coherence and grounding in discourse, 21–52. Amsterdam: John Benjamins.
Clerk, S. A. (2000). Participant Reference in Narrative Discourse: a comparison of three methodologies. MA thesis. North Dakota: University of North Dakota.
Comrie, B. (1989). Language Universals and Language Typology. Oxford: Blackwell.
Downing, A. and Locke, P. (2006). English Grammar: A University Course. New York: Routledge.
Fox, B. (1987). Anaphora in popular written English narratives. In R. S. Tomlin (ed.). Coherence and grounding in discourse, 156–172. Amsterdam: John Benjamins.
Fauconnier, G. (1994). Mental Spaces: Aspects of Meaning Construction in Natural Language. Cambridge: Cambridge University Press.
Givón, T. (1983). Topic continuity and word-order pragmatics in Ute. In T. Givón (ed.). Topic continuity in discourse, 145–195. Amsterdam: John Benjamins.
Givón, T. (2001). Syntax: An introduction–a functional-typological approach. Vol. 2. Rev. ed. Amsterdam: John Benjamins.
Gundel, J. K., Hedberg, N. and Zacharski, R. (1993). Cognitive Status and the Form of Referring Expressions in Discourse. Language, 2: 274–307.
Langacker, R. W. (2001). Discourse in Cognitive Grammar. Cognitive Linguistics, 12 (2): 143–188.
Lambrecht, K. (1994). Information structure and sentence form: topic, focus, and the mental representation of discourse referents. Cambridge: Cambridge University Press.
Levinsohn, S. H. (2000). Discourse features of New Testament Greek. 2nd ed. Dallas, Texas: SIL International.
Nichols, Ј. (1985). The Grammatical Marking of Theme in Literary Russian. In M. Flier and R. Brecht (eds). Issues in Russian Morphosyntax, 170–186. Columbus, Ohio: Slavica
Runge, S. E. (2006). A Discourse-Functional Description of Participant Reference in Biblical Hebrew Narrative. Doctoral dissertation. Stellenbosch: University of Stellenbosch.
Travis, E. and Calcoullos R. T. (2012). What do subjects do in discourse? Cognitive, mechanical and constructional factors in variation. Cognitive Linguistics, 23 (4): 711–748.
van Hoek, K. (1997). Anaphora and Conceptual Structure. Chicago: University of Chicago Press.
van Vliet, S. (2009). Reference points and dominions in narratives. In V. Evans and S. Pourcel (eds). New Directions in Cognitive Linguistics, 441–464. Amsterdam: John Benjamins.