Филозофијата на Теодор Адорно за уметноста и за репетитивноста како начин на промена

Abstract

Студијата се занимава со поставувањето теорија за анализа на популарната музика според филозофијата на Теодор Адорно, преку концепциите за стандардизација, за псевдоиндивидуализација и за двата вида слушање на популарната музика: ритмички послушен и емотивен. Со поставувањето на оваа теорија критички ќе се согледа еден современ продукт на популарната музика – Екоџемс, дел 1 на американскиот музичар Даниел Лопатин, а истовремено, ќе се реферира и на анализите на некои современи музички критичари како Сајмон Рејнолдс и Марвин Лин. Студијата има намера да го интерпретира односот кон популарната музика од почетокот на нејзиното конципирање во првата половина од XX век и состојбата во која се наоѓа денес, на почетокот од XXI век. Во таа смисла, се укажува на негативниот став на Адорно кон вредноста на модерните културни производи и, следствено, говори за современите обиди на уметниците и на теоретичарите да пронајдат излези надвор од илузијата и од репресивната функција на модерната културна индустрија. Во интерпретацијата се укажува на употребата на репетитивноста и на модерните ефекти на музичката технологија кај Лопатин, како начин на поставување нови наративи во популарната култура.