Збороредот на некои партикули во предлошките синтагми
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Линеаризацијата и збороредот често се сфаќаат како синонимни термини. Сепак, збороредот можеме да го означиме како подмножество на множеството линеаризација, во смисла на поставувањето на поголеми елементи во исторедноста, како основа на синтаксата (σύν – ист, τάξις – ред), наспрема поставувањето на еден збор во рамките на помалите единици од реченицата (дел-реченица, именска група, итн.). Традиционално, за партикулите се зборува како за неменливи (непарадигматски) зборови, кои немаат своја одделна семантика, туку ја добиваат со нивната употреба во пошироки и покомплексни конструкции. Стандардот налага тие да се наоѓаат во иницијална позиција во именските групи (ИГ) воведени со предлог (предлошки синтагми), бидејќи се однесуваат на целата ИГ. Ние покажуваме случаи во кои партикулата зазема неиницијална позиција од прагматички причини (фокусирање на квантификаторот) или, пак, како ограничување (лимитативност)/модификација на модификаторот од квалитативна природа на центарот на ИГ.
Downloads
Article Details
Copyright © 2014 Blaže Koneski Faculty of Philology, Skopje
Journal of Contemporary Philology (JCP)
Современа филологија
References
Аризанковска, Л. (2007). Од семантиката и синтаксата на дел од словенечките и македонските партикули. Скопје: Универзитет ,,Св. Кирил и Методиј“, Филолошки факултет ,,Блаже Конески“.
Бојковска, Ст., Минова-Ѓуркова, Л., Пандев, Д. и Цветковски, Ж. (2008). Општа граматика на македонскиот јазик. Скопје: Просветно дело.
Белић, А. (2000). Граматике; О граматикама (Изабрана дела, т. 12). Београд: Завод за уџбенике и наставна средства.
Ивић, М. (ред.), Пипер, П., Антонић И., Ружић, В., Танасић С., Поповић Љ., Тошовић Б. (2005). Синтакса савременог српског језика : проста реченица. Београд: Институт за српски језик САНУ, Београдска књига, Матица српска.
Конески, Бл. (1999 [1982]). Граматика на македонскиот литературен јазик.Скопје: Детска радост.
Минова-Ѓуркова, Л. (2000). Синтакса на македонскиот стандарден јазик. Скопје: Магор.
Николаева, Т. М. (2008). Непарадигматическая лингвистика: (История блуждающих частиц). Москва: Языки славянских культур.
Петревски, Б. (2016.) Аргументативните скали како внатрешнојазична норма. Литературен збор LXIII (1–3): 91–100.
Станојчић, Ж. и Поповић, Љ. (1992). Граматика српскога језика (уџбеник за I, II, III и IV разред средње школе, друго, прерађено издање). Београд – Нови Сад: Завод за издавање уџбенике и наставна средства – Завод за издавање уџбеника.
Тополињска, З. (1974). Граматика на именската фраза во македонскиот литературен јазик. Скопје: Македонска академија на науките и уметностите.
Тополињска, З. (1993). Функционална перспектива на исказите конституирани од т.н. симетрични предикати. Folia Philologica Macedo-Polonica (2): 205–213.
Anscombre, J.C. et O. Ducrot. (1983). L‘argumentation dans la langue. Liège-Bruxelles: Mardaga.
Comrie, B. (1981). Language Universals and Linguistic Typology (Syntax and Morphology). Oxford: Basil Blackwell.
Grochowski M. (1986). Polskiepartykuły (składnia, semantyka, leksykografia). Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Lódz: Zakład Narodowy imienia ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.
Ivić, M. (2002). O problemu reda reči. In Red reči, 26–33. Beograd: Čigoja štampa.
Klajn, I. (2005). Gramatika srpskog jezika. Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva.
Kristal, D. (1999). Enciklopedijski rečnik moderne lingvistike. Beograd: Nolit.
Matthews, P. H. (2005). The concise Oxford dictionary of linguistics. Oxford: Oxford University Press.
Šarić Lj. (2002). Kvantifikacija u hrvatskome jeziku. Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje.
Tošović, B. (2001). Korelaciona sintaksa. Graz: Institut für Slawistik der Karl-Franzens-Universität Graz.